تحلیل روابط بین عوامل کلیدی موثر بر سکوت سازمانی با قواعد فازی

سکوت سازمانی، با محدود کردن اظهارنظر کارکنـان، سبب کاهش اثربخشی تصمیم‌گیری‌های سازمان و فراینـدهای تغییر می‌شود و این موضوعی است که بسیاری از سـازمان‌هـا از آن شکایت دارند. این پژوهش با هدف ارائۀ درکی بهتر از عوامل موثر بر سکوت سازمانی و روابط بین آنها انجام شده است. ابتدا عامل های مرتبط از طریق مرور دقیق ادبیات و مصاحبه با خبرگان، شناسایی و در سه دسته:‌ ویژگی‌های سازمان، ویژگی‌های کارکنان و ویژگی‌های مدیریت دسته‌بندی شده‌اند. مقایسات زوجی متعدد برای تعیین وزن و اولویت عوامل انجام شد (فن fuzzy ahp). سپس، وزن های به دست آمده در ایجاد پایگاه قواعد فازی به کار رفتند. نمایش قواعد اگر آنگاه فازی طراحی شده، امکان تحلیل و مقایسۀ دو به دوی تاثیر عوامل مختلف را در ایجاد و گسترش سکوت در سازمان، در قالب نمودارهای سه بعدی (fuzzy surface) فراهم می‌آورد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ویژگی‌های مدیریت، مهم‌ترین عامل اصلی شکل‌دهندۀ سکوت در سازمان ‌است. براساس تحلیل سطوح فازی، ویژگی‌های شخصیتی مدیر و سبک مدیریت به عنوان مهم ترین ویژگی‌های مدیریت، تاثیر یکدیگر را در گسترش سکوت در سازمان تقویت می‌کنند. این در حالی‌است که نقش نظام پاداش غیراثربخش و نبود فرصت‌های ارتباطی، در ایجاد سکوت سازمانی تقریباً ناچیز است؛ اما اگر این متغیرها با سطح بالای سایر عوامل تاثیرگذار همراه شوند، بر گسترش سکوت در سازمان دامن می‌زنند. سامانۀ خبرۀ فازی طراحی شده در این مطالعه می‌تواند به عنوان ابزاری برای ارزیابی و پیش‌بینی سطح سکوت در سازمان به کار رود.