بررسی بیمارگری دو گونه‌ی steinernema carpocapsae و heterorhabditis bacteriophora روی شب پره مینوز گوجه فرنگی (tuta absoluta)

شب‌پره مینوز گوجه‌فرنگی یکی از آفات خطرناک مزارع گوجه‌فرنگی می‌باشد که در صورت طغیان تا 100% محصول را از بین می‌برد. در این بررسی به نقش بیمارگری لاروهای سن سوم (ijs) دو گونه steinernema carpocapsae (sc) و heterorhabditis bacteriophora (hb) روی سنین مختلف لاروی آفت مذکور درون ظرف پتری و درون برگ‌های جدا شده‌ی گوجه فرنگی پرداخته شده و نماتد کارآمدتر انتخاب گردید. توانایی گونه‌ی موثرتر در آلوده کردن لارو سن آخر و شفیره آفت در ظرف پتری (با سه غلظت 50، 100، 200 ijs در هر پتری) و حساسیت شفیره در خاک (50، 100، 200 ijs/cm2) مورد بررسی قرار گرفت. در گلخانه نیز توانایی گونه‌ی موثرتر در کنترل مراحل مختلف لاروی شب‌پره بررسی و با سم ایندوکساکارب مقایسه شد. در آزمایشگاه توانایی نماتد hb در کنترل لارو آفت تقریبا 7/1 برابر sc بود و برای آزمایشات تکمیلی انتخاب گردید. تعداد 50 ijs نماتد در هر پتری باعث مرگ 84 درصد از لاروهای سن آخر آفت شد. بیشترین درصد مرگ و میر شفیره‌ها در ظرف پتری زمانی مشاهده شد که 200 ijs نماتد در هر پتری استفاده گردید و جمعیت ijs/cm2 200 باعث مرگ 28% از شفیره‌های درون خاک گردید. افزایش جمعیت نماتد باعث افزایش درصد آلودگی شفیره‌ها شد. در شرایط گلخانه‌ای‌، لاروهای سن 4 توتا بیشترین حساسیت را نسبت به بقیه سنین نشان دادند و سمپاشی تاثیر چندانی در کنترل این آفت نداشت. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد نماتد hb‌ بتواند باعث کاهش خسارت شده و به مهار زیستی آفت منتهی گردد.

Pathogenicity of Steinernema carpocapsae and Heterorhabditis bacteriophora on tomato leafminer, Tuta absoluta

Tomato leafminer moth (Tuta absoluta) is a serious pest of tomato crops which could impose upto 100% yield loss. This study was designed to assess the pathogenicity of third stage juveniles (IJs) of Steinernema carpocapsae (Sc) and Heterorhabditis bacteriophora (Hb) on different instars of pest larvae in Petri dish and in a leaf bioassay. The most virulent nematode was selected for the following tests. The ability of different concentrations of the more efficient species in parasitizing the last instar larvae (L4) and pupae in Petri dish (50, 100 and 200 IJs/Petri dish) and pupae in soil (50, 100 and 200 IJs/cm2 soil) was determined. In greenhouse, the efficacy of the selected species against different larval stages of pest was examined and compared with chemical pesticide, indoxacarb. Hb was selected as the better species since its controlling ability was approximately 1.7 times more than Sc. 50 IJs of Hb per Petri dish parasitized 84% of pest’ L4. The highest mortality of pupae in Petri dishes (40%) and soil (28%) was achieved when IJs were respectively applied at a rate of 200 IJs/Petri dish and 200 IJs/cm2 soil. Increase in IJs’ concentrations resulted in higher mortality of pupae. In greenhouse, the most susceptible stage of pest to Hb was L4, while the chemical pesticide had a little effect on pest's larvae. According to the results, it seems that Hb could alleviate the damage and produce acceptable control level of the pest.