تاثیر سیاست‌گذاری دولت بر کیفیت حکمرانی در ایران با رویکرد سیاست‌های کلی نظام

پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) و تامین استقلال سیاسی کشور، حکمرانی نخبگان سیاسی جدید با سیاست‌گذاری‌های رژیم پهلوی تفاوتی بنیادی پیدا کرد. با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب و اجرای شش برنامه توسعه در کشور و بروز ابرچالش های اقتصادی و سیاسی، نظیر تورم، بیکاری، افزایش نقدینگی، بحران مالی صندوق‌های بازنشستگی، کسری بودجه، فساد، منازعات سیاسی نخبگان و تحریم های بین المللی، کیفیت حکمرانی در کانون توجه صاحبنظران قرار گرفته است. از اینرو با توجه به سیاستهای کلی نظام، پرسش اصلی در این پژوهش بدین قرار است که سیاست‌گذاری دولت چه تاثیری بر کیفیت حکمرانی در ایران دارد؟ در این پژوهش با بهره گیری از نظریه دولت ویژه پرور جدید «فرانسیس فوکویاما»، عملکرد حکمرانی در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد دولت ایران با اتکاء بر سیاستگذاری ویژه پرورانه برخلاف سیاستهای کلان سیاسی و اقتصادی مصوب، به عنوان مهمترین عامل موثر بر تقلیل کیفیت حکمرانی به شمار می رود. مقاله حاضر با روش کیفی از طریق بررسی اسناد به تبیین کیفیت حکمرانی در ایران می پردازد.

investigating the impact of government policy on the quality of governance in iran considering the general policies of the system

after the islamic revolution of iran, led by imam khomeini establishing the political independence of the country, the elites' governance was different from that of the pahlavi regime. the quality of governance has attracted attention four decades after the revolution, due to the execution of the sixth development plan, and the emergence of economic and political challenges such as inflation, unemployment, money supply, financial crisis in retirement accounts, budget deficit, corruption, political arguments and international sanctions. therefore, considering the general policies, this study aimed to find out what impact the government's policy making has had on the quality of governance in iran. borrowing the new theory proposed by fokoyama in relation to government, the performance of the government was investigated. the findings indicated that the political elites have relied on some particular policy making strategies which were against the macro-political and economic policies enacted. these were the most important elements that affected the quality of governance in iran. the method of the study was qualitative focusing on document analysis.