ساختاردهی به مسئلۀ عدم مشارکت نخبگان در تدوین سیاست‏های عمومی نظام جمهوری اسلامی ایران

مرحلۀ تدوین سیاست در موفقیت سیاست‏‏های عمومی نقش بسزایی دارد. یکی از مهم‏ترین ذی‌نفعان هر کشور از موفقیت تدوین سیاست‏های عمومی، نخبگان هستند که مشارکت فعالی در این زمینه ندارند. از این رو این پژوهش به‌دنبال شناسایی عوامل پدیدآورندۀ چالش مذکور در کشور است. این پژوهش از نوع آمیخته بوده است که در بخش کیفی، داده‏ها با استفاده از مصاحبۀ نیمه‏ساختاریافته با 26 نفر از خبرگان گردآوری شد و از طریق کاربست تحلیل محتوای کیفی، در قالب  47 مفهوم اولیه و 9 مقولۀ اصلی سامان‏دهی گردید. در بخش کمّی نیز، از پرسش‌نامۀ ماحصل کار کیفی و بهره‏گیری از نظرات 20 خبره برای تجزیه و تحلیل یافته‏ها، در کنار مدل‌سازی ساختاری تفسیری استفاده شد. یافته‏های پژوهش نشان‏دهندۀ بیشترین تاثیر موانع سه‏گانۀ «ضعف فرهنگ تحمل مخالف و تضارب آرا در کشور»، «فقدان فرهنگ شایسته‏سالاری» و «سیاست‏زدگی مفرط در حکمرانی» در شبکۀ مسائل مشارکت نخبگان است.

Structuring the Problem of NonParticipation of Elites during the Process of Public Policy Making in IR of Iran

The process of policy making has an important role in the success of the public policies. One of the groups that benefit most from the public policies is elites who do not have an active contribution in the process. Accordingly, this research aims to identify the challenges in this regard. The mixed method research design uses qualitative data from the semistructured interviews with 26 experts. The data are, then, contentanalyzed and grouped into 7 primary concepts and 9 major categories. In the quantitative analysis, a questionnaire based on 20 experts’ opinion were developed for constructing the structuralinterpretive model. The findings show that the most significant challenges are weak cultural of tolerating others and encouraging interaction, lack of meritocracy, and extreme politicization in governance.