ارزیابی راهبرد جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران یمن

این مقاله با هدف بررسی راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران یمن، در وهله نخست به تبیین عوامل بحران ساز در این کشور در قالب نظریه بحران‌های لوسین پای می پردازد. نگارندگان با تشریح رویکرد جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران یمن و با در نظر گرفتن ارزش‌ها و اصول کلی حاکم بر سیاست خارجی و توجه به شرایط امنیتی حاکم بر منطقه، به ارزیابی راهبردهای جمهوری اسلامی ایران در مقطع کنونی، با استفاده از نظریه مجموعه امنیتی باری بوزان و تلاشهای عربستان سعودی برای امنیتی کردن امور منطقه ای می پردازند. در واقع، ریاض از آغاز شکل‌گیری عربستان سعودی در سال 1932 تلاش داشته تا با امنیتی سازی مسائل یمن در صدد تحقق منافع و سیاست‌های خود در صنعا برآید و در حال حاضر نیز با توجه به افزایش قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران، سعی دارد با امنیتی سازی محیط پیرامونی، تهران را عامل تهدید در فضای منطقه معرفی نماید. مقاله سپس به تبیین راهبرد پیشنهادی فراروی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران یمن می پردازد و با واکاوی راهبرد امنیتی زدایی که بر رویکرد مسالمت‌آمیز و مشارکت جویانه بنا نهاده شده است آن را موجب شکستن فضای امنیتی حاکم بر منطقه خلیج فارس و اهتمام به سیاسی کردن بحران و سرانجام عادی سازی شرایط منطقه می داند.

Analysis the Iran’s strategy towards the crisis in Yemen

The present article aims to study the strategies of the Islamic Republic of Iran towards the Yemeni crisis. After explaining different factors involving in creating the crisis in the country, in terms of the Lucien Pye’s theory of crises, the authors further describe Tehran’s orientation and policies toward the Yemeni crisis, taking into account the values ​​and principles of the Islamic Republic of Iran’s foreign policy and considering the security circumstances in the region. In order to assess the strategies of the Islamic Republic of Iran and Saudi Arabia’s efforts to securitize the regional issues at the present time, the article takes the “security complex theory” of Bary Buzan as its conceptual framework. In fact, Riyadh, since its formation in 1932, has been pursuing a securitization policy in Yemen, in pursuit of its interests and policies in Sana’a. Now, after the increase of the Islamic Republic of Iran’s regional power, Saudi Arabia, through the continuation of its hegemonic policy, is trying somehow to present Tehran as the factor of destabilization and securitization in the region. Therefore, the article, after explaining the policies of the Islamic Republic of Iran, based on peaceful and participatory coexistence, proposes the desecuritization strategy, aimed at transforming the security environment in the Persian Gulf region.