چالش‌های توسعه ورزش ایران با رویکرد استعدادیابی و نخبه‌پروری گلخانه‌ای

هدف: هدف از مطالعه حاضر چالش توسعه ورزش ایران با رویکرد گلخانه ای استعدادیابی و نخبه پروری بود. روش‌شناسی: روش تحقیق از نوع آمیخته و در واقع ترکیبی از روش کیفی و کمی است. در مرحله کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته، چالشها شناسایی شد. جامعه آماری در مرحله کیفی شامل 20 نفر از کارشناسان برجسته مقوله استعدادیابی و نخبه پروری ورزش بودند. بخش کمی تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است. با توجه به اینکه تعداد جامعه آماری مشخص نبود، سقف نمونه آماری شامل 384 نفر از کارشناسان و مربیان ورزشی به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شش بخشی آسیب شناسی چالشتوسعه ورزش ایران با رویکرد استعدادیابی و نخبه پروری گلخانه ایبرآمده از تحلیل بخش کیفی بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به تایید ده نفر از اساتید مدیریت ورزشی رسید. پایایی ابزار پژوهش نیز از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد (0.79=α). داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که مهمترین چالشهای نظام مدل گلخانه ای استعدادیابی و نخبه پروری ورزش ایران شامل: ارتباطات، رهبری، پاداش، مکانیزمهای کمک کننده، ساختار و اهداف به ترتیب اولویت قرار گرفتند. بیش‌ترین میانگین مربوط به بعد ارتباطات با میانگین 5.45 و کمترین میانگین مربوط به بعد اهداف با میانگین 3.82 بود. نتیجه‌گیری: به طور کلی می توان اذعان نمود مدل گلخانه ای ماهیت و واقعیت ورزش کشور را نشان نمی دهد و با سرمایه گذاری بر روی افراد محدود، عملکرد ورزش کشور دچار حالت نوسانی و سینوسی قرار می گردد.