تحلیل روند نابرابری توسعۀ ورزش قهرمانی در استان‌های ایران

هدف: نابرابری و عدم توازن در روند توسعه یافتگی استان ها، سبب نابرابری در زمینه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی می شود. در این صورت ، ممکن است ورزش  نیز مانند سایر بخش‌ها از روند توسعه‌یافتگی نابرابر و نامتوازن برخوردار باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر به منظور تحلیل روند و تغییرات توسعۀ ورزش قهرمانی استان‌های ایران انجام گرفته است. روش‌‌شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است که با استفاده از 48 شاخص، روند توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی استان‌های ایران بین سال‌های 1385 تا 1390 را بررسی کرده است. جامعه آماری شامل تمامی استان های ایران  و نمونه آماری برابر با جامعه آماری و شامل 31 استان است که در سال 1390در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند. ضمناً از روش تحلیل عاملی برای محاسبۀ شاخص‌های ترکیبی و از تحلیل خوشه‌ای برای تعیین سطح توسعه‌یافتگی ورزشی استان‌ها استفاده شد. یافته‌ها: بررسی روند توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی نشان داد در سال 1385 سطح توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی 8 درصد از استان‌ها بالا بود و 6 درصد از آنها محروم و غیربرخوردار بودند. در حالی که در دورۀ شش سالۀ مورد بررسی ، نسبت استان‌های توسعه‌یافته در سال 1390 به 43.3 درصد و نسبت استان‌های محروم به 40 درصد تغییر کرده است. این روند  نشان دهندۀ افزایش نابرابری‌ها و شکاف میان استان‌ها از نظر توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی در سال‌‌های اخیر می باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نابرابری‌ توسعه‌یافتگی ورزش قهرمانی استان‌های کشور، پیشنهاد می‌شود در برنامه‌ریزی‌های آتی ، اولویت تخصیص منابع به استان‌های مرزی و پیرامونی اختصاص یابد تا علاوه بر جلوگیری از مهاجرت ورزشکاران و سایر منابع انسانی فعال در ورزش استان‌های محروم، زمینۀ ارتقای هرچه بیشتر ورزش قهرمانی در کشور و کسب موفقیت در میادین بین‌المللی و جهانی ایجاد شود