تاثیر حاد پروتکلهای مختلف گرم‌کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر توان بی‌هوازی، چابکی و انعطاف‌پذیری ورزشکاران مرد رشته‌ی والیبال

با توجه به اهمیت و نقش گرم‌کردن، امروزه مربیان روش‌های مختلف گرم‌کردن را جهت بهبود عملکرد ورزشکاران خود انجام می‌دهند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر حاد سه پروتکل مختلف گرم‌کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر عوامل منتخبآمادگی جسمانی در مردان رشته والیبال بود. سی و یک ورزشکار مرد رشته والیبال (میانگین سن 7/1 ± 2/21 سال، وزن 9/8 ± 1/72 کیلوگرم، قد 0/5 ± 5/180 سانتی‌متر) به صورت تصادفی در 4 گروه ماساژ، کشش پویا، حسی عمقی و کنترل تقسیم شدند. در جلسه‌ی اول، متعاقب5 دقیقه دویدن آهسته، آزمون‌های منتخب آمادگی جسمانی (توان بی‌هوازی، چابکی و انعطاف‌پذیری) در آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شد. در جلسه‌ی دوم، آزمودنی‌های سه گروه تجربی (متعاقب 15 دقیقه گرم‌کردن اختصاصی) و گروه کنترل، آزمون‌های آمادگی جسمانی مربوطه را مجدداً انجام دادند. داده‌های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند (05/0p<). نتایج نشان داد در آزمون چابکی، هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به‌طور معنا‌داری عملکرد بهتری داشتند (05/0p<) و نتایج گروه حس عمقی به‌طور معنا‌داری برتر از گروه کشش و ماساژ بود (001/0p=). نتایج آزمون توان بی‌هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به‌طور معنا‌داری بهتر از گروه‌های کشش پویا و کنترل بود (05/0p<). ضمن بهبود معنا‌دار انعطاف‌پذیری در گروه‌های تجربی نسبت به گروه کنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه‌ها به‌طور معنا‌داری بهتر بود (05/0p<). به نظر می‌رسد استفاده از تمرینات تخصصی گرم‌ کردن حس عمقی و ماساژ، نسبت به سایر روش‌های گرم‌کردن، می‌تواند باعث بهبود بیشتری در عملکرد ورزشکاران رشته‌ی والیبال گردد.