تاثیر تمرینات قدرتی مرکزی بر عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با اجرا در دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه شاهرود

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر تمرینات قدرتی مرکزی بر عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با اجرا در دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه شاهرود بود. در این پژوهش، از روش نمونه گیری در دسترس برای انتخاب نمونه آماری استفاده شد. 33 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی (میانگین سنی 12/1 ± 3/20 سال؛ میانگین قد 05/4 ± 1/160 سانتی متر و میانگین وزن بدن 11/6 ± 30/54 کیلوگرم) بطور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. آزمون های آمادگی جسمانی مرتبط با اجرا شامل آزمون چابکی ایلینویز، دراز و نشست اصلاح شده، پرش عمودی سارجنت، دوی سرعت 40 متر، شنای سویدی و کشش از بارفیکس بود که قبل و بعد از 8 هفته تمرین اجرا شدند. به منظور تحلیل آماری داده ها از آزمون های t همبسته و t مستقل در سطح معناداری 05/0?p استفاده شد. نتایج نشان داد 8 هفته تمرین باعث بهبود میانگین نمرات آزمون های آمادگی جسمانی در هر دو گروه گردید؛ اما میزان بهبودی در گروهی که تمرین مرکزی انجام دادند، بیشتر بود. بین میانگین امتیازات عوامل مختلف آمادگی جسمانی بجز کشش از بارفیکس و توان بی هوازی دو گروه در پایان مطالعه تفاوت معناداری مشاهده شد. تمرین قدرتی مرکزی را می توان به عنوان یک ابزار تمرینی مهم برای نه تنها دانشجویان تربیت-بدنی بلکه برای تمام ورزشکارانی که به سطح مطلوبی از آمادگی جسمانی برای انجام مهارت های ورزشی نیاز دارند، در نظر گرفت.