رابطه رفتارهای مربیگری و انسجام گروهی تیم های موفق هندبال و بسکتبال دانشجویان پسر دانشگاه ها از دیدگاه دانشجویان ورزشکار

هدف از این تحقیق بررسی رابطه رفتارهای مربیگری و انسجام گروهی تیم های موفق هندبال و بسکتبال دانشجویان پسر در یازدهمین المپیاد ورزشی (تابستان 91) می باشد. 87 نفر از بازیکنان هندبال و بسکتبال چهار تیم راه یافته به مرحله پایانی رقابت ها، پرسشنامه رفتارهای مربیگری (cbq) مارتین و بارنز (1999) و پرسشنامه محیط گروهی (geq) کارون، ویدمایر و براولی (1985) را پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکراهه انجام شد. نتایج نشان داد بین انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی با تقویت (389/0 =r ، 222/0 =r) ، تشویق وابسته به اشتباه (516/0 =r ، 279/0 =r) ، آموزش فنی وابسته به اشتباه (509/0 =r ، 274/0 =r)، آموزش فنی عمومی (369/0 =r ، 265/0 =r) و تشویق عمومی (376/0 =r ، 219/0 =r) رابطه مثبت و معنی دار؛ و با عدم تقویت (295/0- =r ، 496/0- =r)، تنبیه (411/0- =r ، 455/0- =r)، آموزش فنی تنبیهی (215/0- =r ، 393/0- =r) و چشم پوشی از اشتباه (295/0- =r ، 405/0- =r) رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین انسجام تکلیف با حفظ کنترل (345/0 =r)، سازماندهی (476/0 =r) و روابط عمومی (346/0 =r) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد در حالی که انسجام اجتماعی با این مولفه ها رابطه معنادار نداشت. مقایسه رفتارهای مربیگری نشان داد که مربیان بیشتر از تقویت (73/3= میانگین) و کمتر از چشم پوشی از اشتباه (49/2= میانگین) استفاده می کردند. بنابراین، به نظر می رسد که ادراک ورزشکاران از رفتارهای مربیان شان با انسجام گروهی (انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی) در ارتباط می باشد و رفتار مربیان یکی از عوامل مهم و اثرگذار بر انسجام گروهی است.