قابلیت های یادگیری سازمانی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران

سنجش قابلیت های یادگیری سازمانی یکی از موضوعات با اهمیت در مطالعات مدیریت است. نهادهای آموزشی با عنایت به ماموریت و اهداف خود به صورت مضاعف نیازمند یادگیری سازمانی هستند. در این مقاله سطح قابلیت های یادگیری سازمانی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی ایران مورد اندازه گیری قرار گرفته است. مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصیفی پیمایشی بود. بنابراین برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد گومز و همکاران (2005) که توسط کارکنان دانشکده های تربیت بدنی تکمیل گردید، استفاده شد (n=138). نتایج نشان داد دانشکده های تربیت بدنی در سه قابلیت تعهد مدیریت، فضای باز و آزمایشگری و انتقال و یکپارچه سازی دانش از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند (p < 0.01). در قابلیت دید سیستمی نیز هر چند مقدار میانگین بدست آمده از مقدار متوسط قابل انتظار کمتر بود، اما تفاوت معناداری مشاهده نشد (p > 0.05). همچنین اولویت بندی قابلیت ها نشان داد بین 4 قابلیت یادگیری سازمانی، دید سیستمی بیشترین و فضای باز و آزمایشگری کمترین امتیاز را در دانشکده های تربیت بدنی دارند. با عنایت به نتایج پژوهش و مزایایی که یادگیری سازمانی می تواند برای سازمان ها در پی داشته باشد، پیشنهاد می شود تا مدیران دانشکده های تربیت بدنی، حساسیت بیشتری به ایجاد و بروز بسترهای قابلیت های یادگیری در دانشکده های تحت مدیریت خود داشته باشند .