رابطه نگرش و گرایش به کارآفرینی سازمانی در اعضای هیات علمی دانشکده-های تربیت بدنی کشور

هدف از این تحقیق بررسی و رابطه نگرش و گرایش به کارآفرینی سازمانی در اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی کشور بوده است. روش این پژوهش توصیفی ـ پیمایشی می باشد. جامعه مورد نظر تحقیق شامل تمام اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی کشور بود که به منظور نمونه گیری در هر دانشکده به صورت تصادفی با تخصیص متناسب تعداد افراد تعیین و در تحقیق شرکت داده شدند. در مجموع کل افراد شرکت کننده در تحقیق 124 نفر بودند که به سه پرسشنامه مجزای نگرش به کارآفرینی، گرایش به کارآفرینی معرفی شده توسط مارگریت هیل (2003) (بازنگری شده توسط محقق) و اطلاعات فردی پاسخ دادند. به منظور تامین روایی ابزار این تحقیق از نظرات و راهنمایی های اساتید صاحب نظر استفاده شد و پایایی سیوالات نیز از طریق آلفای کرونباخ (5/73/0) در یک مطالعه مقدماتی به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد میانگین، انحراف از معیار) و در سطح آمار استنباطی از آزمون آنالیز واریانس، ضرایب همبستگی متناسب، آزمون تعقیبی توکی و نیکویی برازش به کمک نرم افزار spss انجام گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که میانگین نگرش به کارآفرینی در 124 نفر افراد تحت بررسی برابر با 49/33 بود. حداکثر نمره گرایش به کارآفرینی 300 می باشد که میانگین نمره کسب شده توسط اعضای هیات علمی 95/185 بود که نشان دهنده گرایش پایین در میان اعضای هیات علمی دانشکده‌های تربیت بدنی کشور است. آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد بین بین نگرش و گرایش به کارآفرینی در دانشکده‌های مختلف تفاوتی وجود ندارد. بین نگرش و گرایش به کارآفرینی اعضای هیات علمی دانشکده‌های تربیت بدنی رابطه معنی داری وجود داشت. (001/0 p < و574/0r=). نتایج پژوهش حاضر نشان داد اعضای هیات علمی دانشکده‌های تربیت-بدنی کشور نمرات قابل قبولی از لحاظ نگرش و گرایش به کارآفرینی کسب نکردند. نتایج حاضر، نگرش به کارآفرینی را به عنوان یک پیشگوی مطلوب برای گرایش به کارآفرینی در دانشکدههای تربیت بدنی معرفی کردند.