تدوین مدل ارتباطی فرهنگ سازمانی و اثر‌بخشی مدیریت دانش با نقش واسطه‌ای هوش سازمانی (مورد مطالعه: دبیران تربیت‌بدنی)

تحقیق حاضر با هدف تدوین مدل ارتباطی فرهنگ سازمانی و اثر‌بخشی مدیریت دانش با نقش واسطه‌ای هوش سازمانی(مورد مطالعه: دبیران تربیت بدنی استان آذربایجانشرقی) انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دبیران تربیت‌بدنی استان آذربایجان‌شرقی در سال 1398 1397 که تعداد آن تقریبا1312 نفر(635 نفر زن و 677 نفر مرد) می‌باشد، تشکیل می‌دادند. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان 302 نفر تعیین گردید که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای از شهرستان‌های مختلف استان تعیین شد. برای گردآوری داده‌ها از سه پرسشنامه فرهنگ سازمانی کامرون و کوین(2006)، پرسشنامه مدیریت دانش رنجبر(1388) و پرسشنامه هوش سازمانی آلبرخت(2003) استفاده گردید. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی، تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین فرهنگ‌سازمانی، اثربخشی مدیریت دانش و هوش سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و هوش سازمانی نقش واسطه‌گری را بین فرهنگ‌سازمانی و اثربخشی مدیریت دانش ایفا می‌نماید. بر اساس یافته‌های پژوهش برای موفقیت بیشتر دبیران تربیت‌بدنی استان آذربایجان‌شرقی در آموزش و پرورش، باید به فاکتورهای فرهنگ سازمانی، اثر بخشی مدیریت دانش و هوش سازمانی و مدل ارتباطی آنها توجه بیشتری شود.

Devising a relationship model of organizational culture and the effectiveness of knowledge management with the mediating role of organizational intelligence (Case study: physical education teachers)

The present study aims to develop a communication model of organizational culture and knowledge management effectiveness with the mediating role of organizational intelligence by investigating a sample of physical education (PE) teachers in East Azarbaijan province. A descriptivesurvey method was adopted in the present study. The statistical population consisted of all PE teachers in the east Azararbaijan province (n=1312 people (635 women and 677 men) in 20182019 academic year. The Cochrane table was used to determine the sample size (n=302), and participants were selected using cluster random sampling from different cities of the province. Three questionnaires including the organizational culture assessment instrument developed by Cameron and Quinn (2006), management knowledge questionnaire developed by Ranjbar (2009) and organizational intelligence questionnaire developed by Albrecht (2003) were used for data collection. Descriptive statistical methods, repeated measures variance analysis and structural equation modeling (SEM) were employed for data analysis. The results showed that organizational culture, knowledge management effectiveness and organizational intelligence were significantly and positively correlated and organizational intelligence played a mediating role in the relationship between organizational culture and knowledge management effectiveness. According to the findings of the study, greater attention should be paid to the factors of organizational culture, knowledge management effectiveness and organizational intelligence and their communication model in order to boost the success of PE teachers in East Azarbaijan province.