اثر مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی با میانجی گری نقش رسانه و قابلیت تعاملی افراد

هدف از پژوهش حاضر تحلیل اثر مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی مبتنی بر نقش واسطه ای رسانه و قابلیت تعاملی افراد بود. روش از نظر نوع توصیفی همبستگی، از نظر استراتژی فرایندی، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده‌ها میدانی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل شهروندان استان گیلان دارای فعالیت ورزشی بودند و نمونه آماری براساس جدول مورگان با بیش از 10 هزار نفر به تعداد 384 نفر برآورد گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مشارکت ورزشی، پرسشنامه مشارکت در فضای مجازی ورزشی، پرسشنامه قابلیت تعاملی و پرسشنامه سرمایه اجتماعی بودند که هر کدام 4 بُعد و 16 سوال را دربرمی گرفت. جهت ارزیابی روایی محتوایی و صوری، نظرات و پیشنهادهای شش کارشناس خبره ورزش همگانی و شش متخصص مدیریت ورزشی در بازبینی ابزارها اعمال شد. از روش تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل مسیر در نرم افزار پی ال اس جهت بررسی روایی سازه و تحلیل فرضیات اصلی استفاد شد . نتایج نشان داد که مشارکت ورزشی دارای اثر مستقیم و معنی‌داری بر مشارکت رسانه‌ای، قابلیت تعاملی و سرمایه اجتماعی بود. ضمنا آزمون سوبل در تحلیل روابط میانجی نشان داد که اثر غیر مستقیم مشارکت ورزشی بر سرمایه اجتماعی از هر دو مسیر میانجی مشارکت رسانه‌ای و قابلیت تعاملی از اثر مستقیم آن بیشتر است. بنابراین می‌توان بیان کرد هر چند مشارکت ورزشی به طور مستقیم سبب افزایش سرمایه اجتماعی می‌شود، اما مداخلاتی مانند آموزش تعاملات و مشارکت رسانه‌ای اثر آن را افزایش می دهد

The effect of sports participation on social capital by mediating the role of media and the interactive ability of individuals

The aim of the present study was to analyze the effect of sports participation on social capital based on the mediating role of media and interactive ability of individuals. The method is describedcorrelational, in terms of process strategy, for the purpose of application and in terms of field data collection method. The population of the study consisted of citizens of Guilan province with athletic activities and the sample was estimated based on the Morgan table with more than 10,000 people in 384 people. The research tools included sport participation questionnaire, Participate in sports cyberspace questionnaire, interactive capability questionnaire, and social capital questionnaire, each containing 4 dimensions and 16 questions. To evaluate the content and formality, comments and suggestions were made by six expert sports for all and six sports management specialist in reviewing the tools. Confirmatory factor analysis and path analysis using PPL software were used to study the construct validity and analysis of the main hypotheses. The results showed that sport participation had a direct and significant effect on media participation, interactivity and social capital. Meanwhile, Sobel’s test in the analysis of mediator relations showed that the indirect effect of sports participation on social capital from both the medium of media participation and the interactive capability is more than its direct effect. Therefore, it can be argued that although sports participation directly increases social capital, interventions such as training interactions and media participation increase its impact.