|
|
مقایسه روش های تخصیص وزن های بهینه به مولفه های آزمون های مرکب
|
|
|
|
|
نویسنده
|
آقابابایی امیدعلی ,خدایی ابراهیم ,نقی زاده سیما
|
منبع
|
مطالعات اندازه گيري و ارزشيابي آموزشي - 1391 - دوره : 1 - شماره : 1 - صفحه:49 -68
|
|
|
چکیده
|
یک مسیله مهم در تعیین نمره یک آزمون مرکب، نحوه ترکیب نمره بخش های مختلف آزمون یا اصطلاحاً خرده آزمون ها به منظور محاسبه نمره کل داوطلبان است. این وزن ها باید به گونه ای انتخاب شوند که ضمن در نظر گرفتن ویژگی-های روانسنجی هر خرده آزمون و مولفه های تعیینکننده آنها، اختلاف نمره مشاهده شده هر داوطلب با نمره واقعی که بیانگر توانایی واقعی داوطلب است را حداقل نماید. به عبارت دیگر چارچوب تصمیمگیری بر مبنای ملاحظات مختلف نظیر روایی محتوا (اعتبار)، دفعات آزمون، پایایی و ... طراحی میشود.برای به دست آوردن حداکثر پایایی در نمره مرکب روش های مختلفی در چند دهه اخیر پیشنهاد شده است. این روش ها به دو دسته کلی، روش های ضمنی و عینی تقسیم می شوند. روش های ضمنی شامل جمع کردن نمرات خام و مدل بندی سیوال- پاسخ و روش های عینی شامل وزنی کردن مولفه ها به وسیله میزان دشواری سیوالات، تخصیص وزن ها به نمرات مولفه ها بر مبنای ماکسیمم اندازه پایایی، و وزنی کردن مولفه ها بر اساس ماکسیمم کردن روایی نمرات مرکب است. در این مقاله، رویکرد به دست آوردن حداکثر پایایی را در دو نظریه کلاسیک آزمونسازی و نظریه سیوال- پاسخ معرفی و ضمن بیان نقاط ضعف و قوت هر روش، برآورد پایایی نمره مرکب و خطای استاندارد اندازه گیری در این روشها برای داده-های شبیه سازی شده بررسی خواهیم کرد.
|
کلیدواژه
|
نظریه کلاسیک آزمونسازی ,نظریه سیوال- پاسخ ,نمرات مرکب ,پایایی
|
آدرس
|
سازمان سنجش آموزش کشور, ایران, سازمان سنجش آموزش کشور, ایران, سازمان سنجش آموزش کشور, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|