بررسی الگوی مرد محور کار دهیاری در میان دهیاران زن در استان اصفهان

سابقه اندک حضور زنان در مدیریت عمومی روستاها در قیاس با مردان به شکل‌گیری کار اجرایی در فضایی مردانه منجر می‌شود. درنتیجه، اقلیتی از زنان در مقام دهیار ملزم به همکاری با تعداد زیادی از مردان هستند که علاوه‌بر تسلط بر کار، هنجارهای فضا را نیز تعیین می‌کنند. در این پژوهش، با هدف بررسی تجربه زنان در مواجهه با فضای مردانه دهیاری‌ها، پدیده الگوی مردمحور کار دهیاری به‌دست آمد. بدین‌منظور، تجربه زنان دهیار در برخورد با این پدیده به شیوه نظریه بنیانی به‌طور عمیق و مستقیم کیفی بررسی شد. براساس یافته‌های این پژوهش، به‌دلیل اتخاذ رویکرد سنتی معطوف به جنسیت در کار اجرایی، باور جامعه به ناتوانی زنان و تلقی دهیاری به‌مثابه کار سیاسی، پدیده مردانه‌بودن کار دهیاری شکل می‌گیرد. در این شرایط، دهیار زن با توجه به جنسیت، وضعیت تاهل و سن خود تحت تاثیر تقسیم کار جنسیتی برحسب قابلیت‌های فردی و اجرایی و حس استقلال خود راهبردهایی را مانند تظاهر به مردشدگی و حفظ استقلال شخصی اتخاذ می‌کند که به احساس مردشدگی در خود و همکاران زن، دوری از اقتضائات زنانه، پذیرش مردشدگی، احساس همترازی و برتری نسبت به مردان منجر می‌شود.