تبیین ارتباط بین فضای شهری و احساس امنیت اجتماعی در شهر تهران

افراد با زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی متفاوت، تصورات گوناگونی از امنیت و احساس امنیت دارند. پژوهش حاضر، به دنبال تبیین و توضیح شکل گیری این تصورات است. این پژوهش، پیمایشی است و در آن، اطلاعات به‌وسیلۀ پرسشنامه جمع‌آوری شده است. برای تعیین چارچوب نظری تحقیق، از نظریه های دو حوزۀ احساس امنیت و تحلیل فضای شهری بهره گرفته شد. جامعۀ آماری تحقیق شامل شهروندان ساکن شهر تهران است که 650 نفر از آن ها به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و با آن ها مصاحبه صورت گرفت. برای تعیین پایایی پژوهش از آزمون آلفای کرونباخ و برای روایی، از تکنیک گروه‌های شناخته‌شده استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss صورت گرفت. مطابق یافته‌ها، پنداشت از امنیت، با توجه به متغیرهای جنسیت، محل سکونت، تاهل و سن پاسخگویان متفاوت است. همچنین بین منطقۀ سکونت افراد و پنداشت از امنیت، رابطه وجود دارد. بدین معنا که در مناطق مختلف شهر تهران، پنداشت های متعددی از امنیت وجود دارد. درنهایت اینکه رابطۀ میان تعلق محله‌ای و پنداشت از امنیت معنادار است. بدین معنا که هرچه تعلق محله‌ای افزایش پیدا می کند، پنداشت ناامنی کاهش می یابد.