تحلیل سرمایه اجتماعی شبکه زنان روستایی در راستای توانمندسازی جوامع محلی (منطقه مورد مطالعه: روستای بزیجان، شهرستان محلات، استان مرکزی)

توانمندسازی، یکی از مفاهیم اساسی توسعۀ اجتماعی محسوب می‌شود. درواقع، ظرفیت‌سازی و توانمندسازی روستاییان و تشکل‌ها، از پیش‌شرط‌های توسعه پایدار است. در این پژوهش، سرمایۀ اجتماعی شبکه زنان روستایی، از طریق تکمیل پرسشنامه تحلیل شبکه‌ای و مصاحبه مستقیم با اعضای گروه‌های توسعه روستایی زنان بررسی می‌‌‌شود. این پژوهش، در روستای بزیجان از توابع شهرستان محلات استان مرکزی صورت گرفته است. روستای بزیجان، تحت پوشش پروژه الگوی ایرانی مشارکت و توانمندسازی جوامع محلی است. پژوهش با رویکرد شبکه‌های اجتماعی انجام گرفت. در این راستا، کارگاه‌های مشارکتی بسیج منابع اجتماعی در روستا برگزار شد که خود زمینه‌ساز تشکیل گروه‌های توسعه زنان روستایی بود. به‌‌‌منظور تحقق توانمندسازی اجتماعی باید مولفه‌های سرمایۀ اجتماعی مانند مشارکت و اعتماد در میان افراد تقویت شود. در این راستا، پیوندهای اعتماد و مشارکت میان 78 زن عضو در گروه‌های توسعه روستایی (تمامی اعضا) در منطقه مورد بررسی با استفاده از شاخص‌های کمی سطح کلان شبکه بررسی شد و سرمایۀ اجتماعی زنان در مراحل مختلف پیش از اجرای پروژه، مرحله گروه‌بندی و مرحله تشکیل صندوق اعتباری خرد سنجش شد. نتایج نشان می‌‌‌دهد میزان سرمایۀ اجتماعی و به‌تبع آن، سرعت گردش پیوندهای اعتماد و مشارکت پیش از اجرای پروژه در حد متوسط بوده و طی مراحل تشکیل صندوق اعتباری خرد افزایش یافته است. از این‌رو، می‌توان گفت که اجرای این پروژه که بر تقویت سرمایۀ اجتماعی تاکید دارد میزان سرمایۀ اجتماعی را در شبکه روابط زنان روستای بزیجان افزایش داده است.