بررسی ارتباط بین ارزش های محیط زیستی و رفتار پسماند خانواده (مطالعه موردی منطقه هفت شهر تهران)

امروزه رشد و گسترش شهرنشینی موجب مشکلات فراوان محیط محیط‌زیستی شده است. یکی از این مشکلات، عوارض محیط ‌زیستی ناشی از پسماند است که با مشارکت اجتماعی افراد جامعه می‌توان تا حد زیادی از آن کاست. عوامل روانی اجتماعی گوناگونی بر مشارکت شهروندان در برنامه‌های مرتبط با پسماند تاثیر دارند. یکی از این عوامل ارزش‌های محیط ‌زیستی شهروندان است؛ بنابراین، پژوهش حاضر ارزش‌های محیط‌ زیستی و ارتباط آن را با رفتار پسماند بررسی کرده است. برای تبیین این موضوع از تعاریف ارزشی استفاده شده است. روش تحقیق پیمایشی بوده و از ابزار پرسشنامه برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شده است. 400 پرسشنامه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای در سطح خانوارهای تهران تکمیل شده است. پاسخ‌ها از طریق نرم‌افزار spss پردازش و با استفاده از آماره‌های متناسب با سطح سنجش متغیرها تحلیل شده است. نتایج تحقیق نشان داده است شهروندان، ارزش‌های محیط ‌زیستی تقریباً بالایی از خود نشان دادند (میانگین 58/4 از 5). علاوه‌براین، شهروندان تهرانی، بازیافت پسماند خانگی خود را در سطح بالایی ابراز داشته‌اند (میانگین 108/3 از 4). درنهایت، بین دو متغیر ارزش‌های محیط زیست محیط ‌زیستی و رفتار پسماند رابطه مثبت بسیار ضعیف وجود دارد، به‌گونه‌ای‌که فقط 5/1 درصد از بازیافت پسماند از طریق ارزش‌های محیط‌ زیستی تبیین می‌شود. در پایان، دلایل وجود رابطه ضعیف بین ارزش‌های محیط ‌زیستی و رفتار پسماند تبیین شده است.