جایگاه شهرداری در اعمال سیاست اجتماعی محلی در متن قوانین شهرداری (مطالعه موردی: شهرداری تهران)

این پژوهش با هدف شناخت جایگاه شهرداری در اعمال سیاست اجتماعی محلی در چارچوب قانونی موجود، به تمام شماری اسناد بالادستی و تمامی قوانین مربوط به شهرداری‌ها (به ویژه شهرداری تهران) پرداخته است. برای این منظور، از روش تحلیل محتوای کیفی کمی و تحلیل مضمونی استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد بسیاری از ماموریت‌ها در مقررات داخلی شهرداری آمده، اما در قالب قوانین فراسازمانی نیامده است؛ بنابراین، انجام آن‌ها را با ابهام همپوشی با سایر دستگاه ها مواجه می‌کند. در بعضی از حوزه‌های سیاستی نظیر «بهداشت عمومی»، «حمل‌ونقل» و «اوقات فراغت»، جایگاه مهمی برای شهرداری درنظر گرفته شده است؛ اما شهرداری در بعضی از محورهای رفاهی به‌ویژه «امور خانوادگی»، «حفظ سطح درآمد»، «مسکن»، «مراقبت اجتماعی» و «امنیت اجتماعی»، نقش رفاهی چندانی ندارد. همچنین بعضی از گروه‌ها (سالمندان و مهاجران) به‌روشنی به‌عنوان گروه هدف شهرداری معرفی نشده‌اند و به گروه‌های دیگر به‌ویژه کودکان و جوانان کم‌توجهی شده است. نکته دیگر اینکه در این اسناد، جلب مشارکت شهروندان در زمینه سیاست‌های اجتماعی از سوی شهرداری، به طورعمده در سطح اجرا پیش‌بینی شده است. نتایج این پژوهش، علاوه بر کسب معرفت از جایگاه قانونی شهرداری در اعمال سیاست‌های محلی، به نهادهای قانونگذار رفاهی برای اصلاح موانع قانونی اعمال این سیاست‌ها یاری می رساند.

The Status of Municipalities in the Implementation of Local Social Policy based on Existing Legislations (The case of Tehran Municipality)

This paper seeks to explore the status of municipalities in the implementation of local social policy based on the existing legal framework though analyzing all legislations and regulations pertaining to municipalities (specially Tehran Municipality). The paper uses both quantitative and qualitative content analysis and applies thematic analysis. Research findings indicate that most of tasks and missions envisaged in the internal regulations of Tehran municipality are not reflected in national legislations, resulting in ambiguity and overlap with the jurisdiction of governmental bodies. Moreover, some policy domains such as public health, leisure and transportation have received more attention than other domains such as income maintenance, housing and social care. This is also the case for some target groups such as the elderly and immigrants and as well as children and young people to receive less attention or to be absent in the existing regulations. Another finding is that citizen participation in local social policy is mainly restricted to the execution phase not to formulation or evaluation. These findings can provide a better understanding of the status of municipalities with regard to local social policy and could be used in revising existing legislations and removing legal barriers.