غار آقا شاه بلبل: مردم‏نگاری چندصدایی

این مردم‏نگاری یک مردم‏نگاری دیالوژیک، گفتگویی و مباحثه‏ای است میان میدان و دو پژوهشگر. مردم‏نگاری دیالوژیک یا انسان‏شناسی دیالوژیک حاصل انقلاب متنی در انسان‏شناسی است. انسان‏شناسی متنی یا تفسیری با تعریف فرهنگ به مثابه متن در دهه‏های 1970 و 1980 پدید آمد. انقلاب متنی گیرتز باعث شد تا رخدادها و اعمال همچون متن‏هایی تفسیر شوند. پیروان گیترز همچون جوج مارکوس، جیمز کلیفورد، پل رابینو، وینسنت کراپانزانو، و مایکل فیشر نیز بر آن شدند که لحظه مردم‏نگارانه لحظه نوشتن فرهنگ است. ما در این مقاله متاثر از رویکرد مردم‏نگاری چندصدایی در مکتب انسان‏شناسی تفسیری، تلاش کرده‏ایم تا تجربه خود از میدان آقا شاه‏بلبل را سامان دهیم. تمرکز ما بر روایت‏هایی است که در خصوص آقا شاه‏بلبل در منطقه دلیجان در استان مرکزی گفته می‏شود. با دو دوره حضور میدانی در مناطق اطراف غار آقا شاه‏بلبل بر آن بودیم تا صداهای فرهنگ را بشنویم و صداهای خودمان را نیز به این صداها بیفزاییم تا قادر شویم آهنگ فرهنگ را به گوش مخاطبانمان برسانیم. صداهای فرهنگ شامل روایت‏های گوناگون بومیان و صداهای پژوهشگران عبارت بود از آنگونه که شاه‏بلبل روایت می‏شود، و آنگونه که حس می‏شود.