بررسی جامعه‌شناختی سوژه گری مجازی (مطالعۀ کاربران اینستاگرام)

امروزه کاربران، فضای مجازی را واقعیت تلقی می‌کنند و در آن به‌عنوان یک جهان اجتماعی درگیر می‌شوند. این درگیرشدن مستلزم تعریف خود به‌عنوان سوژه‌هایی در ارتباط با این جهان اجتماعی است. پژوهش حاضر به مطالعۀ برساخت سوژه‌گری مجازی در بین کاربران اینستاگرام می‌پردازد.پژوهش حاضر به شیوۀ کیفی انجام شده است. در این راستا از پارادایم تفسیری و روش نظریۀ زمینه‌ای چندگانه استفاده شده است. نمونۀ مورد مطالعه شامل 46 نفر از کاربران اینستاگرام است که به شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند با لحاظ قاعدۀ حداکثر تنوع انتخاب شدند.سوژه‌گری در فضای مجازی در شکل پساواقعیت‌ها و خودهای پساواقعی با استفاده از تکنیک‌های «کمال‌گرایی وجودی»، «گریز از بوده‌ام»، «همانندشدن با خود» و «همانندشدن با دیگری» برساخته و تعریف می‌شود. در هر چهار مفهوم، سوژه به دنبال کسب اعتبار است؛ با این تفاوت که همانندشدن با خود از طریق بازیابی خود و هویت رخ می‌دهد، اما کمال‌گرایی وجودی و همانندشدن با دیگری با سقوط در «دازمن» رخ می‌دهد.نکتۀ اساسی در هردو شکل از اعتبار این است که خودهای مبتنی بر این اعتبارها پساواقعی و مبتنی بر پساواقعیت‌هایی هستند که فقط در فضای مجازی وجود دارند.

sociological study of virtual subjectivity (study of instagram users)

presently, users perceive virtual space as an existential situation, and as a result, they participate in it as a social world. this engagement requires that we define ourselves as subjects within this social world. this study examines the construction of virtual subjectivity among instagram users.this study was conducted qualitatively. in this regard, the interpretive paradigm and multiple contextual theory methodology were used. using the method of targeted sampling in accordance with the maximization of diversity, 46 instagram software users were selected as the study’s sample.subjectivity in virtual space is constructed and defined using the techniques of “existential perfectionism,” “escape from being,” “identifying with oneself,” and “identifying with another.” in all four concepts, the subject pursues existential validity, with the exception of existential perfectionism, where self-identification occurs through the recovery of self and identity, and “dazman”, where identification with the other occurs through falling.fundamentally, the selves based on both forms of credit are post-real and based on post-realities that exist and are present only in the virtual space.