ارائۀ مدل توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی قوم ترکمن

با وجود اقوام مختلف در کشور و عدم توسعۀ روستاها و مقاصد هدف گردشگری قومی کشور، توسعۀ گردشگری قومی می‌تواند به رشد و توسعۀ اقتصادی پایدار در این مناطق، بقا و ترویج فرهنگ بومی، میراث شفاهی، سنت‌ها، صنایع بومی، هنرهای سنتی و آداب‌ورسوم اقوام ایران منجر شود. بر این اساس، هدف پژوهش، ارائۀ مدلی برای توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی در قالب مطالعه‌ای موردی روی قوم ترکمن است. مبانی فلسفی پژوهش حاضر، ریشه در تفسیرگرایی و راهبرد پژوهش مبتنی بر نظریۀ داده‌بنیاد است. درمجموع از 81 نفر مشارکت‌کننده، مصاحبه‌هایی با استفاده از سه نوع پروتکل مختلف برای سه گروه شامل افراد بومی، گردشگران و مدیران صورت گرفت. نمونه‌گیری، به‌صورت نظری و تا حد اشباع نظری اجرا شد و به‌صورت ترکیبی با نمونه‌گیری گلوله‌برفی بود. در کل از 2284 گزارۀ معنادار این مصاحبه‌ها، 3255 کد و با حذف موارد تکراری، 635 خرده‌مقوله و 92 مقولۀ محوری یا مقولۀ هسته‌ای استخراج شد. به این صورت که از 96 خرده‌مقوله در بعد شرایط علی 11 مقولۀ محوری، از 29 خرده‌مقولۀ شناسایی‌شده برای بعد شرایط زمینه‌ای 8 مقولۀ محوری، 17 عامل مداخله‌گر از 116 خرده‌مقوله، از 279 خرده‌مقوله 32 مقولۀ محوری برای راهبردها، از 67 خرده‌مقولۀ مربوط به نتایج توسعۀ گردشگری اجتماعی پایدار قومی 11 مقولۀ محوری، و درنهایت از 48 خرده‌مقوله 9 مقولۀ محوری برای پدیدۀ توسعۀ گردشگری اجتماعی پایدار قومی به‌دست آمد. براساس مدل نظری پژوهش، عوامل متعددی بر توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی قومی تاثیرگذار است و برای مواجهه با آن‌ها اقدامات خاصی باید انجام داد. چنانچه اجرای این اقدامات/راهبردها در بسترهای مناسب رخ دهد، پیامدهای مطلوبی برای منطقۀ ترکمن‌نشین به ارمغان خواهد آورد.

Proposing a Model for the Development of Sustainable Social Tourism of the Turkmen Folk

Introduction: Despite the different ethnic groups in the country and the lack of development of villages and target destinations for ethnic tourism, the development of ethnic tourism can lead to sustainable economic growth and development in these areas, as well as the preservation and promotion of indigenous culture, oral heritage, traditions, indigenous industries, traditional arts, and customs of Iranian tribes. Consequently, the objective of this study is to offer a paradigm for the development of sustainable social tourism using the Turkmen people as a case study.Methodology: The philosophical foundations of this work are grounded in interpretiveness and a datatheorybased research strategy. Interviews were conducted with a total of 81 individuals, utilizing three distinct protocols for three distinct groups, including residents, visitors, and managers. Sampling was conducted theoretically, to the level of theoretical saturation, and in conjunction with snowball sampling.Findings: In total, 3255 codes were recovered from 2284 meaningful statements of these interviews; after deleting duplicate cases, 639 final codes and 92 subcategories were extracted. Thus, out of 92 subcategories, 8 central categories consist of heritage tourism, art tourism, ecotourism, sports tourism, food tourism, rural tourism, literary tourism, and cultural tourism for causal conditions; The 9 key categories consist of tourism infrastructure, financing and investment, management and organization challenges, tourism rules and regulations, tourism supply chain, tourism market elasticity, crisis management in the tourism industry, and interagency cooperation. control over intervening circumstances; For the underlying factors, four central categories include: sociocultural characteristics, tourism of the host community, capacity building, and ethnicreligious prejudices; The 10 key categories consist of cultural stability, public security, population structure, migration, cultural heritage protection, environmental protection, stability of beliefs, social tolerance capacity, stability in ethnic context, and guesthost adaptation to the phenomenon. regional ecotourism management, establishment of nongovernmental organizations and tourism clinics, handicraft management, cultural event management, stakeholder education, tourism project management, regional cultural heritage management, ethnic tourism market management, value chain management, planning Sustainable tourism; management of tourism studies; and cultural management of the host and guest community for strategies; Five main categories, including the sustainability of the region’s social system, the sustainability of the local economy, the development of service quality, the empowerment of the local people, and the strengthening and promotion of indigenous culture, were recognized as results.Conclusion: The theoretical model of the study suggests that a number of factors affect the development of sustainable ethnicsocial tourism; to address them, special measures should be taken; and if these measures/strategies are implemented in the appropriate context, positive effects will be brought to the Turkmen region. The research has presented theoretical and managerial implications for destination management organizations with respect to the country’s potential for ethnic tourism.