بررسی تاثیر سکونت‌گاه‌‌های غیررسمی ‌بر احساس امنیت اجتماعی «مطالعه موردی: یحیی آباد آران و بیدگل»

طی دهه‌‌های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه‌های غیررسمی، به‌طور عمده در حاشیه شهر‌های بزرگ کشور، خارج از برنامه رسمی توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافته است. اسکان غیررسمی ‌در ایران مانند بسیاری از دیگر کشور‌های جهان، پدیده‌ای روبه رشد می‌باشد که شهر‌های کشور را با مسائل جدیدی روبه‌رو ساخته است. اسکان غیررسمی، به سبب ایجاد فقر و گسترش آن و نیز به مخاطره انداختن محیط‌زیست و تحمیل هزینه‌‌های سنگین برای حل مشکلات، تهدیدی جدی برای پایداری و انسجام جامعه شهری تلقی می‌گردد، سکونت‌گاه‌های غیررسمی ‌به عنوان آیینه تمام‌نمای مسائل شهری، جایگاه و اهمیت خاصی در تحقیقات علمی ‌پیدا کرده است. محله یحیی‌آباد شهر آران و بیدگل نیز به عنوان یکی از سکونتگاه های مورد اشاره می باشد که با پدیده اسکان غیررسمی‌ مواجه است. در این پژوهش به بررسی آسیب‌شناسی کالبدی و ناامنی آن در فضا‌های شهری پرداخته می‌شود. لذا منطقه مورد مطالعه با استفاده از نرم‌افزار‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی و گوگل ارث، موقعیت‌یابی شده و توزیع فراوانی، درصد گرایش به انحراف و کجروی اجتماعی و ناامنی بررسی می‌شود. مطالعات نشان داد گرایش به انحرافات اجتماعی (مصرف سیگار، مصرف مواد مخدر و...) در محلات حاشیه‌نشین بیشتر غیر حاشیه‌نشین می‌باشد که همه این عوامل در کنار هم باعث بروز ناامنی در فضای شهری آران و بیدگل شده است.