بررسی پدیدارشناختی تطور مناسبات میان نسل‌ها در پدیدۀ ورزاجنگ

بازیِ‌‌خونینِ ورزاجنگ، از دیرباز در برخی از مناطق ایران و گیلان معمول بوده و عبارت است از به جنگ انداختن گاوهای نر. این بازی طی چند دهۀ گذشته با دگرگونیِ ساختارهایِ اجتماعی، دچار تغییراتی شگرف شد؛ هرچند به‌‌ظاهر، هستۀ اصلی آن، یعنی «جنگیدن دو گاونر» هم‌چنان باقی‌مانده است. باتوجه به این‌که کلیتِ جهانِ زندگیِ روزانۀ بخشی از مردم شمال کشور در نسل‌‌های مختلف، چنان سرشار از نگره‌‌های طبیعی به این پدیده است که به گسترش آن تحت‌‌عنوان «پاسداشت بازی بومی»، ضرورت‌‌های دفاع از سنت اصرار دارند، این پژوهش با بهره‌‌گیری از روش پدیدارشناختی مدنظر «تیتچن» و «هابسن» (تمرکز بر رهیافت مستقیم) و با الهام از نظریۀ «مانهایم» درخصوص مناسبات نسلی، سیر تحول شکلی و محتوایی این پدیده در نسل‌های مختلف را مورد بررسی قرار داده است. برای این‌کار از شیوۀ گردآوری داده «گروه کانونی» و از استراتژیِ تحلیلِ پدیدارشناسی «موستاکاس» استفاده نموده است. پرسش اساسی این است که نسل‌‌های مختلف مردم در خطۀ شمال، به‌خصوص گیلان در برگزاری این مراسم چه چیزی را تجربه می‌کنند؟ و این مراسم در تطور تاریخی خود چه تحولی را در مناسبات میان نسل‌ها ایجاد کرده است؟ نتیجۀ کار این‌که تفاوت‌‌های میان نسل‌‌ها، تحولاتی بر محور بزنگاه‌‌های تاریخی در مکان و زمان حول ورزاجنگ به‌وجود آورده و موجب تطور آن در نسبتش با مسائل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی (ازقبیل پدیده‌هایی چون: جشن، نمایش، شاه، قمارو زمین‌بازی) شده است.

a phenomenological study of the evolution of relations between generations in the varzajang phenomenon

the bloody play of varzajang has been common in some regions of iran and gilan. it consists of fighting two bulls. over the past few decades, this play underwent tremendous changes with the transformation of social structures; although apparently, its main core of “two bulls fighting” remains. considering that the whole world life of a part of the people of the north of the country in different generations has been so full of natural views on this phenomenon that it is repeated and expanded under the title of preserving the local game, the necessity of defending the tradition insists, this research using the phenomenological method considered by titchen and hobson (focusing on the direct approach) and inspired by mannheim’s theory about generational relations, it has examined the form and content evolution of this phenomenon in different generations. for this purpose, he used the “focus group” data collection method and moustakas’ phenomenological analysis strategy. the main question is, different generations of people in the north, especially gilan, what are they experiencing during the ceremony? and in its historical development, what changes has this ceremony created in relations between generations? the result of this research is that the differences between generations have brought changes based on the historical events in space and time around varzajang, and it has caused its development in social, political, and economic issues (such as phenomena such as celebrations, shows, kings, and gambling).