سیاست‌گذاری و ارتقای کُنش‌گری انسان‌دوستانه در بحران‌ها؛ مطالعۀ گروه‌های دانشجویی فعال در همه‌گیری کوئید 19

تسهیل کردن اقدامات انسان‌دوستانه در بحران‌ها، یکی از اقدامات مهم سیاست‌گذاران اجتماعی است. بدین‌معنا که سیاست‌ها نه‌تنها نبایستی مانع اقدامات انسان‌دوستانه نشود، بلکه بایستی تسهیل‌کننده باشد. هدف مطالعۀ حاضر، کشف و واکاوی نگاه گروه‌های دانشجویی فعال در اقدامات انسان‌دوستانه در بحران کوئید19 نسبت به راهکارهای تسهیل مشارکت شهروندان و گروه‌های دانشجویی در بحران‌هاست. به این‌منظور، مطالعه‌ای براساس تحلیل چارچوب طراحی شد که در آن 27 نفر از مسئولین گروه‌های دانشجویی و فعالان صف حاضر در موج اول و دوم کرونا در شهر یزد مشارکت داشتند. داده‌ها به شیوۀ مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته جمع‌آوری و به روش تحلیل چارچوب تجزیه‌وتحلیل شد. به‌طورکلی، مشارکت‌کنندگان بر لزوم نقش تسهیل‌کنندگیِ سیاست‌گذاران اجتماعی برای مشارکت هرچه بیشتر شهروندان و گروه‌های دانشجویی در بحران‌ها تاکید داشتند. چهار مضمون برساخت‌شده تحت‌عنوان بی‌طرفی، نهادسازی انتخابیعلمی، گفت‌وگو و مدارا، جامعه‌پذیری نوع‌دوستی و مسئولیت به‌عنوان راهکارهای پیشنهادی مطرح شد. الگوی چارچوب ما نشان می‌دهد که نوعی واگرایی بین سپهر فرهنگی و سپهر سیاسی در اقدامات انسان‌دوستانۀ بحران وجود دارد. پیشنهاد می‌گردد سیاست‌گذاری‌ها نگاه جدی‌تر به ظرفیت گروه‌های دانشجویی در بحران‌ها داشته باشند، ضمن این‌که رویکرد اصلی آن‌ها بر بی‌طرفی سیاسی در مواجهه با اقدامات انسان‌دوستانه باشد. همچنین تمرکز بر جامعه‌پذیری و ارتقای فرهنگ عمومی در جهت مسئولیت‌پذیری بیشتر و فرهنگ گفت‌وگو و مدارا، به‌خصوص در بحران‌ها پیشنهاد می‌گردد. گروه‌های دانشجویی نیز نیازمند نهادسازی خاص بحران می‌باشند که از خصیصۀ تشکیلاتی و علمی برخوردار باشد.

Policy-Making and Promotion of Humanitarian Action in Crises; Study of Student Groups Being Active in the COVID 19 Pandemic

Although governments are primarily responsible for solving the major crises and epidemics, they need the humanitarian and humanitarian assistance of their citizens or international groups. One of the groups active in the COVID19 outbreak was student groups participating in the humanitarian activities. The purpose of this study is to discover and analyze their perception and experience of promoting such actions in crises. The study is a qualitative study based on the framework analysis with 27 participants who are the leaders of student groups and activists in the first and second waves of the corona in the city of Yazd. Data were collected through 26 semistructured interviews. In total, 40 concepts, 12 categories and 4 main themes were explored. The results of the research showed that the practical suggestions of the participants are to push the crisis policies towards a kind of neutrality. Four final themes emerged: neutrality, selectivescientific institutionalization, dialogue and tolerance, sociability, altruism, and responsibility. Framework model showed that there is a divergence withween culture and politics spheres in this crisis. As a result, it can be said that the country’s policymakers should make more use of the capacity of student groups in crises, while their main approach is to free crisis intervention from political views. Also, culturally, society needs to promote public culture in order to be more responsible and a culture of dialogue and tolerance, especially in crises. Student groups also need crisisspecific institutionalization that has an organizational and scientific character.