بررسی تطبیقی نقش حس ‌دلبستگی به مکان در ارتقای تاب‌آوری اجتماعی (نمونه‌های مورد مطالعه: آقاجانی بیگ، متخصصین و حصار امام شهر همدان)

امروزه جوامع و افراد به‌صورت فزاینده ای آسیب پذیرتر شده و ریسک ها نیز افزایش یافته اند. لذا تلاش برای بازگشت سریع به شرایط اولیه، تاب آوری را بیش‌ازپیش حائز اهمیت می کند. از طرفی سیر تحولات درگذر زمان نشان می دهد که در گذشته، بشر علیرغم مشکلات و محدودیت هایی که با آن موجه بوده است، با تعلق‌خاطر و دلبستگی به مکان، زمینه های مشارکت جمعی، مسئولیت پذیری و فداکاری برای مکان را فراهم می ساخته است. این پژوهش از نوع کاربردی است که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به شناسایی شاخص ها و عوامل موثر بر تاب آوری اجتماعی و حس دلبستگی به مکان و ارزیابی میزان آن‌ها در سه محله (از بافت فرسوده، غیررسمی و بافت جدید) شهر همدان می پردازد. در این پژوهش ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای، شاخص ها و عوامل موثر حس دلبستگی به مکان و تاب آوری اجتماعی ، استخراج شدند و با تدوین و توزیع پرسشنامه، به‌منظور بررسی رابطه حس دلبستگی به مکان و تاب آوری اجتماعی از مدل‌سازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار amos16 و spss18 استفاده شد که نتیجه حاکی از این است که بین دو متغیر مذکور، رابطه علیّ و مستقیم وجود دارد؛ ضریب تاثیر آن در محله آقاجانی بیگ، 0.88؛ در حصار امام، 0.74 و در متخصصین برابر با 0.77 می باشد بدین ترتیب میزان تاثیر حس دلبستگی به مکان در تاب آوری اجتماعی محلات شهری متفاوت است که این ارتباط در محله آقاجانی بیگ، بیشتر از دو محله دیگر است.

The comparative survey of place attachment to improve social resilience(Cases study: AghajaniBeyg, Motekhassesin and HesareImam in Hamedan city)

Today, societies and individuals are becoming increasingly vulnerable and risks have increased. Therefore, trying to get back to the initial conditions as soon as possible makes the role of Resilience much more important. On the other hand, the course of evolution over time shows that, despite all the constraints and limitations which human beings encountered in the past, they provided context for collective participation, responsibility and sacrifice with their sense of belonging and attachment to the place. This is an applied research that attempts to identify indicators and factors affecting Social Resilience and Sense of Place Attachment and evaluate their extent in three Neighborhoods (including the distressed texture, informal, and modern texture) in Hamedan using descriptiveanalytic method. To this end, indicators and factors affecting Sense of Place Attachment and Social Resilience were extracted through library studies in the first step. Then, Structural Equation Modeling by AMOS16 and SPSS18 software was employed to investigate the relationship between Sense of Place Attachment and Social Resilience. The results indicated that there is a direct and causal relationship between the two mentioned variables; the impact factors in AghajaniBeyg, HasareImam, and Motekhassesin neighborhoods were 0.88, 0.74, and 0.77 respectively. Hence, it can be deduced that the impact of sense of place attachment on social Resilience is different in urban neighborhoods considering the fact that the impact extent is stronger in AghajaniBeyg neighborhood in comparison to the other two neighborhoods.