بررسی رابطه احساس محرومیت نسبی و بزهکاری نوجوانان (مطالعه تطبیقی دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرهای خرم‌آباد و یزد)

این مقاله به بررسی رابطه احساس محرومیت نسبی و بزهکاری در بین دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرهای خرم آباد و یزد می پردازد و درصدد بررسی مکانیسم‌های تاثیرگذار احساس محرومیت نسبی بر بزهکاری نوجوانان است. چارچوب مفهومی این تحقیق شامل دیدگاه ساختارگرایی اجتماعی، دیدگاه فرآیندهای اجتماعی و دیدگاه تضاد است. برای این منظور با استفاده از روش پیمایش 402 نفر از دانش‌آموزان سال اول و سوم دبیرستان‌های (دوره متوسطه دوم) شهرهای خرم‌آباد و یزد در سال تحصیلی 961395 به شیوه نمونه‌گیری خوشه ای چندمرحله‌ای مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به‌دست‌آمده و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بوده است. میزان پایایی پرسش‌ها با ضریب آلفای کرونباخ تعیین شده است و اعتبار تحقیق از نوع اعتبار محتوایی است. داده های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزارهایspss  و amos مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته اند. نتایج آزمون همبستگی نشان می دهد که متغیرهای احساس محرومیت نسبی و بزهکاری بین پاسخگویان شهر یزد رابطه معناداری داشته است. درصورتی‌که این رابطه در بین پاسخگویان شهر خرم‌آباد غیر معنادار بوده است. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون نشان داده است متغیرهای غضب اخلاقی و آنومی بیشترین تاثیر را در تبیین متغیر بزهکاری در میان پاسخگویان شهر خرم آباد و یزد داشته اند. به‌طوری‌که به‌ترتیب 33.7 درصد و 42.9 درصد از تغییرات متغیر میزان بزهکاری را به تفکیک هر شهر مورد تبیین قرار داده‌اند.