تعیین نقش متغیرهای ارتباطی در پیش‌بینی طلاق عاطفی

این پژوهش با هدف بررسی و شناسایی نقش متغیرهای ارتباطی در پیش‌بینی طلاق عاطفی در شهر همدان انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، همه‌ی زنان متاهل ساکن شهر همدان بودند که از این میان تعداد 200 نفر به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و پرسشنامه پژوهشی را تکمیل نمودند. برای اندازه‌گیری طلاق عاطفی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته‌ای که در قالب طیف لیکرت و در یک مقیاس 6 درجه‌ای ساخته شد استفاده شد و برای اندازه‌گیری متغیرهای ارتباطی (توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسوولیت‌پذیری) از پرسشنامه‌های موجود بهره گرفته شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسوولیت‌پذیری 48 درصد تغییرات طلاق عاطفی را پیش‌بینی می‌کنند. بدین معنا که هر چه توانایی ارتباط و توانایی حل تعارض پایین‌تر و هر چه مسوولیت‌پذیری کمتر باشد احتمال طلاق عاطفی نیز بیشتر است. از این‌رو، داشتن مهارت‌های ارتباطی سه‌گانه مورد بررسی می تواند به کاهش میزان طلاق عاطفی کمک کند.

Determining the Role of Communication Variables in Predicting Emotional Divorce

This study aimed to analyze and identify the role of communication variables in predicting emotional divorce in Hamedan city. The survey method was used in this research. Total population of the research involves all Hamedan married females from which 200 sample were selected randomly and filled the questionnaires up. To conduct this study, a researchermade questionnaire was used to measure emotional divorce and to evaluate the communication variables (communication ability, conflict resolution ability, and responsibility) some existing questionnaires were used. The findings show that 0.48 percent of emotional divorce can be anticipated by communication ability, conflict resolution ability, and responsibility. It means that by decreasing the communication ability, conflict resolution ability, and responsibility, the range of emotional divorce increases. So, being capable in communication abilities could be effective in reducing emotional divorce.