روابط ایران و عراق پس از صدام؛ فرصت‌ها و چالش‌ها

نوشتار حاضر به بررسی روابط ایران و عراق پس از صدام پرداخته است. با عنایت به اینکه؛ ایران همواره مرکز تلاقی خطوط گوناگون و درگاهی جهت تبادل بین شرق و غرب بوده است، عراق هم، باتوجه به مرز طولانی‌، همواره به عنوان سدی در برابر این جایگاه تبادلی بوده است، چه در زمانی که عثمانی‌ها بر مسند قدرت بوده‌اند و چه پس از آن در زمان رژیم بعث چنین مشکلی وجود داشت. عنصر شیعی در عراق بایستی کمک مناسبی به عنوان تسهیل کننده روابط باشد. بر این اساس که؛ فرصت‌ها و چالش‌های فراروی ایران در عراق جدید چیست؟و چشم انداز روابط دو کشور چگونه ارزیابی می‌شود؟ سوال اساسی پژوهش را شکل می‌دهند. دو شاخص (فرصت‌ها و چالش ها) به عنوان متغییر مستقل و سطح همکاری، روابط وچشم‌اندازها دو کشور به عنوان متغییر وابسته مورد بررسی قرارگرفته است. به عبارتی هر چه از فرصت‌های ایجاد شده در فضای کنونی بیشتر بهره‌برداری شود، منجر به کاهش عوامل تنش‌زا مانند نفوذ سلفی‌گری در عراق شده و در صورت تشدید نفوذ عوامل خارجی بستر جهت رشد موانع امنیتی، اقتصادی و از همه مهمتر فرهنگی که مولفه‌های اساسی برای جمهوری اسلامی ایران است ایجاد خواهد شد.