تحلیل جامعه شناختی عوامل سیاسی، اقتصادی موثر بر جنبش دانشجویی پس از انقلاب اسلامی (از سال 57تا1399)

توسعه جنبش دانشجویی بعنوان پیشران فعالیت های اجتماعی امروزه یکی از دغدغه‌های مهم نظام جمهوری اسلامی می باشداما افت شاخص های جنبش دانشجویی ایران درسال های اخیر بیانگر اهمیت بالای نیاز به تفکر و اقدام در راستای توسعه آن می باشد وبرای دستیابی به مدل نیازبه تحلیل اجتماعی جنبش دانشجویی پس از انقلاب اسلامی است که چگونگی وچرایی آنرا بیان می دارد. با توجه به ابعاد ذکر شده برای جنبش دانشجویی در ادبیات موجود از عناصر بسیار مهم عوامل سیاسی واقتصادی می باشند که بر جنبش تاثیر می گذارد و نکته مهم مناسبات سیاسی واقتصادی با جنبش می باشد از آنجا که تاکنون به این بعد از تحلیل جنبش دانشجویی توجه نشده است این پژوهش به دنبال یافتن چارچوبی برای تحلیل جنبش دانشجویی در فضای دانشگاه‌ها می باشد.پژوهش از نوع کیفی بوده و با استفاده از روش نظریه داده بنیاد با رویکرد نوظهور به تدوین چارچوب توسعه جنبش دانشجویی بر مبنای رابطه سیاست واقتصاد با جنبش می باشد. داده برداری از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته با جمعی از دبیران اتحادیه‌ها و تشکل‌های دانشجویی و فعالان جنبش دانشجویی از ابتدای انقلاب تاکنون می باشد و طی مصاحبه با 15 نفر اشباع نظری به دست آمده است. چارچوب نهایی پژوهش شامل دو الگوی تشخیص و تعیین افت جنبش دانشجویی و توسعه جنبش دانشجویی می باشد در الگوی تشخیص سه مقوله اصلی علل ضعف جنبش و نشانه های افت شاخص جنبش دانشجویی و عواقب منفی دیده می شود. همچنین در الگوی توسعه جنبش دانشجویی پنج مقوله اصلی شامل ماهیت های تقویت کننده ،پدیده های محوری ،راهبردها و پیامدها وجود دارد.