جمهوری اسلامی در اندیشه معماران انقلاب اسلامی

انقلاب اسلامی ایران منشا ظهور نظریه جدیدی در جهان معاصر گردید که توانست چندین مبنای پذیرفته شده آن را به چالش کشاند؛ این انقلاب، بر خلاف گفتمان مسلط بر جهان، اولاً معتقد به حضور دین در عرصه زندگی اجتماعی بود و ثانیاً دین و دموکراسی و مردم‌سالاری را قابل جمع بلکه لازم الجمع می دانست و بر همین اساس، نظریه جدیدی تحت عنوان مردم‌سالاری دینی ارائه کرد که نظام جمهوری اسلامی یک مدل محقق از آن می باشد. ما در این نوشتار در پی آن هستیم تا ماهیت نظام جمهوری اسلامی را از نگاه معماران اصلی انقلاب اسلامی، همانند امام خمینی، شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید صدر و  آیت الله خامنه‌ای، تبیین کنیم. به نظر می رسد از منظر این بزرگان مبنای مشروعیت نظام جمهوری اسلامی، دوگانه یعنی خدا و مردم است و از همین روست که مردم‌سالاری دینی از نگاه آنان مفهومی بسیط و درون دینی است نه مرکب و برون دینی؛ به عبارت دیگر دین و مردم‌سالاری دو مقوله غیر قابل تفکیک از یکدیگر هستند و مردم‌سالاری جزئی مبنایی از دین محسوب می شود که در صورت فقدان آن، اسلامیت نظام نیز مخدوش خواهد شد. این حقیقت را می توان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که مرحوم شهید بهشتی نقشی تعیین کننده در تدوین آن داشت نیز  به وضوح مشاهده کرد.

Islamic Republic, Islamic Revolution, Architects of the Revolution, Religious Democracy, Constitution

The Islamic Revolution of Iran became the source of the emergence of a new theory in the contemporary world that was able to challenge several accepted bases; Contrary to the dominant discourse in the world, this revolution, firstly, believed in the presence of religion in the field of social life, and secondly, considered religion, democracy and democracy collectible but necessary, and accordingly, presented a new theory called religious democracy that the system The Islamic Republic is a researcher model of it.In this article, we seek to explain the nature of the Islamic Republic from the perspective of the main architects of the Islamic Revolution, such as Imam Khomeini, Martyr Motahhari, Martyr Beheshti, Martyr Sadr and Ayatollah Khamenei. From the point of view of these great men, it seems that the basis of the legitimacy of the Islamic Republic is dual, that is, God and the people, and that is why, in their view, religious democracy is a simple and intrareligious concept, not a compound and extrareligious one; In other words, religion and democracy are two inseparable categories, and democracy is a part of the basis of religion, without which the Islamism of the system will be distorted. This fact can be clearly seen in the constitution of the Islamic Republic of Iran, in which the late Shahid Beheshti played a decisive role.