گفتمان انقلابی گری در اندیشه سیاسی آیت الله خامنه‌ای

انقلابی‌گری از موضوعات بسیار مهم و قابل بررسی در حیطه اندیشه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران است و ضرورت دارد از دریچه ارزش‌های بومی و اسلامی درباره آن سخن گفته شود، به همین سبب در مقاله حاضر به بررسی این موضوع در اندیشه سیاسی رهبر معظم انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای پرداخته و به این سوال پاسخ داده شده است که: اجزای گفتمان انقلابی‌گری در اندیشه سیاسی آیت‌الله خامنه‌ای چیست؟ با توجه به اینکه در بیانات معظم له، طیفی از مطالباز تعریف این مفهوم گرفته تا اثرات آن در تاریخ جمهوری اسلامی دیده می‌شود، مناسب‌ترین چارچوب روشی برای تحلیل داده‌های این تحقیق، دیدگاه تحلیل گفتمان نورمن فرکلاف تشخیص داده شد. بنابراین موضوع انقلابی‌گری، در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین دنبال گردید؛ در سطح توصیف، ارزش‌مداری، آزمان‌‌گرایی، آزادی‌خواهی، حساسیت در برابر دشمن وتقوای دینیسیاسی به عنوان دال‌های گفتمانی بیان گردید و دال مفهومی ارزش‌مداری به عنوان دال مرکزی معرفی شد. در سطح تفسیر انقلابی‌گری نیز به عوامل موثر در تکوین و تطور گفتمان انقلابی‌گری پرداخته شد و مواردی همچون انقلاب صدر اسلام، نقش مبلغان، واژه‌سازی و نهادسازی احصا گردید. در نهایت، در تبیین گفتمان انقلابی‌گری، به غیریت‌سازی گفتمان انقلابی‌گری، کارکردهای اجتماعی محقق شده این گفتمان و نحوه بهبود آن پرداخته شد.

Revolutionary Discourse in Ayatollah Khamenei’s Political Thought

Revolutionism is one of the most important and studiable issues in the field of political thought in the Islamic Republic of Iran and it is necessary to speak about it from the perspective of indigenous and Islamic values. Therefore, in this article, we examine this issue in the political thought of the Supreme Leader, Ayatollah Khamenei. We have addressed and answered the question: What are the components of revolutionism discourse in the political thought of Ayatollah Khamenei? Given that in His statements, a range of topics can be seen from the definition of this concept to its effects on the history of the Islamic Republic the most appropriate methodological framework for analyzing the data of this study is Norman Fairclough’s discourse analysis perspective. Therefore, the subject of revolutionism was pursued in three levels of description, interpretation and explanation; at the description level, valueorientedness, idealism, libertarianism, sensitivity to the enemy, and religiouspolitical piety were articulated as discourse signs, and the conceptual signifier of valueorientation was introduced as the central signifier. At the level of revolutionary interpretation, the effective factors in the formation and evolution of revolutionary discourse were discussed, and issues such as the early Islamic revolution, the role of missionaries, wordbuilding and institutionalization were identified. Finally, in explaining the revolutionary discourse, the alienation of the revolutionary discourse, the realized social functions of this discourse and how to improve it were discussed.