دیپلماسی ایدئولوژیک، تعامل یا تقابل با منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، با تاکید بر اندیشه مقام معظم رهبری

اخیرا مقام معظم رهبری در جمع اخیر وزیر امور خارجه و سفرای ایران درخارج کشورکلیدواژه «دیپلماسی ایدئولوژیک» مطرح کردند، گرچه دیپلماسی ایدئولوژیک سابقه ای طولانی دارد وکشورها ازاین دیپلماسی استفاده می کنند اما دیپلماسی ایدئولوژیکی که مقام معظم رهبری مطرح کردندتلفیقی از سیاست آمیخته با آموزه‌های وحیانی است که برای نیل به اهداف نظام در همه ابعاد آن طراحی‌شده است. خاستگاه این بیان معظم له که «برخی به‌غلط، سخن از لزوم جدایی دیپلماسی از ایدئولوژی به میان می‌آوردند، در حالی‌که دیپلماسی ایدئولوژیک هیچ اشکالی ندارد و القاء تقابل میان ایدئولوژی و منافع ملی، صحیح و منطقی نیست؛ هدف از تشکیل جمهوری اسلامی حفظ منافع ملی، استقلال، آزادی، عدالت اجتماعی، قدرت و امنیت ملی‌ است و ایدئولوژی به دنبال تامین و حفظ منافع ملی است و هویت ملت محسوب است»، از نص صریح قرآن کریم استنتاج شده و به آیه نفی سبیل «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُوْمِنِینَ سَبِیلا» (سوره نساء – آیه 141) مبنی بر نفی هرگونه سلطه کافران بر مسلمانان مستظهر است. درواقع این دیپلماسی براساس یک عقلانیتی هم مطرح شده است. لذا این تحقیق به این سئوال حواب می دهدکه آیا بین دیپلماسی ایدئولوژیک ومنافع ملی تعامل یا تقابل وجودارد؟که نگارنده معتقداست براساس اهداف واصول سیاست خارجی وبراساس چهارنوع عقلانیت ابزاری، اخلاقی، ارتباطی وانتقادی دیپلماسی ایدئولوژی منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تضمین می کندودرجهت ارتقا آن می باشد.

Ideological Diplomac is in Interact with the National Interests of the Islamic Republic of Iran or in Conflict with Itwith Emphasizing on the Supreme Leader’s Thought

Recently, the supreme leadership in the recent meeting with the Iranian Foreign Minister and Iranian ambassadors has put forward the keyword &ideological diplomacy&. Although ideological diplomacy has a long history and countries have used this diplomacy, but the Supreme Leader’s ideological diplomacy is a mix of policy with revelational teachings designed to achieve the goals of the system in all its dimensions. The origin of this supreme statement that &some have argued in favor of the separation of diplomacy from ideology, while ideological diplomacy has no problem, and the induction of being conflict between ideology and national interest is not a reasonable propose; the Islamic Republic’s goal is to protect of national interests, independence, freedom, social justice, power and national security, and ideology seeks to safeguard national interests and constitute the identity of the nation, ”is deduced from the explicit text of the Holy Qur’an “and never will Allah give the disbelievers over the believers a way [to overcome them” (Nisa’a 141) denies any infidel domination on Muslims. In fact, this diplomacy is also based on some rationality. So, this research begs the question of whether there is an interaction or contrast between ideological diplomacy and national interests? According to the author, based on the goals and principles of foreign policy and also, based on the four types of rationality: instrumental, ethical, communicative and critical, the ideological diplomacy guaranty and promote the national interests of the Islamic Republic of Iran.