بررسی نقش طراحی در عوامل تاثیرگذار بر افزایش امید به زندگی شهروندان ایرانی پس از انقلاب اسلامی

سن امید به زندگی ، به عنوان معیاری برای تشخیص متوسط طول عمر مفید افراد یک جامعه است. این معیار نشان  می دهد که هر فرد باید حداقل توقع چند سال زندگی در جامعه اى که در آن متولد شده یا زیست می کند را داشته باشد. شیوه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی ، سطح آموزش و تربیت ، نگرش فردى ، آزادى هاى اجتماعى و وجود رسانه های فراگیر ، سبک زندگی رایج ، کمیت و کیفیت استرس های روانى و فیزیولوژیک ، میزان تفریحات مجاز و شادی های عمومى و اجتماعى ، سلامت محیط زیست و نیز شرایط اقتصادی را  می توان از مهمترین عوامل موثر بر شاخص امید به زندگی  برشمرد. در این پژوهش نقش دانش و هنر طراحی در هر یک از مولفه هاى احصاء شده به عنوان عواملی در جهت دستیابى به بیشینه افزایش سن امید به زندگی در شهروندان ایرانى در کشور ایران به شیوه مطالعه کتابخانه اى و شبکه اى مورد بررسی قرار می گیرد.

Investigating the Role of Design in Increasing the Life Expectancy of Iranian Citizens After the Islamic Revolution

Life expectancy is a measure of determining a person’s useful life in average. This criterion indicates that each individual must expect how many years of life at least in the community in which they were born or live. Health care, education, personal attitudes, social freedoms and the presence of the media, mainstream lifestyle, the quantity and quality of psychological and physiological stresses, the amount of allowed recreation and general and social happiness, environmental health and economic conditions can be some of the most important factors affecting the life expectancy index. In this study, the role of knowledge and art of design in each of the mentioned components as factors for achieving maximum life expectancy in Iranian citizens is investigated through library and network study.