قاعده وجوب حفظ نظام و حرمت اخلال در آن در نسبت با نهضت امام خمینی(ره)

مسیر نهضت اسلامی ایران به رهبری امام‌خمینی، گاه آنچنان پیچیده می ‌گردد که درک تطابق حرکت راهبری آن – به ویژه در مرحله انگیزه‌ ها با متقضیات شریعت اسلامی برای همگان میسور نمی‌ باشد و موجب طرح پرسش‌ هایی در این خصوص می ‌گردد. یکی از پرسش ‌های مهم که این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در صدد پاسخ بدان می ‌باشد، این است که چگونه این قیام توفنده به رهبری امام خمینی(ره) – که ملازم اختلال در نظم موجود در حاکمیت شاهی بود با مقتضیات «قاعده وجوب حفظ نظام و حرمت اخلال در آن» سازگار است. در پاسخ می ‌توان چنین گفت: رهبری در ابتدای نهضت با تعهّد به مقتضای قاعده مذکور و با پذیرش تقدّم و حاکمیّت مفاد آن بر سایر تکالیف شرعی، به گونه ‌ای راهبری می ‌نمودند که ملازم اختلال در نظام معاش و معیشت مردم نگردد، لیکن فساد مطلق و گسترده حکومت شاهی آنچنان بود که مسلّم می ‌نمود که شارع مقدّس به هیچ وجه راضی به هماهنگی با آن نیست، و موضوع این قاعده منتفی می ‌گردد، بلکه اینگونه فساد به معنای اضمحلال و خلل در ارکان نظام و وجود بحران در نظام معیشت مردم بود که به نوبه خود به حکم همین قاعده ایجاد حرکت اصلاحی برای حفظ نظام جامعه از فروپاشی را اقتضا می ‌نمود.

The Rule of Obligation to Uphold the System and Sanctity of Not Disrupting ItIts Relative with Imam Khomeini’s Movement

The path of the Islamic Movement of Iran, led by Imam Khomeini sometimes had become so complicated that understanding its leadership move especially at the motivational stage is not for everyone in complete line with the requirements of Islamic Shari’ah and raises questions in this regard in his mine. One of the important questions that this research seeks to answer in a descriptiveanalytical way is how this boom uprising was led by Imam Khomeini who needed to disrupt the existing order in royal authority with the requirements of rule of the necessity of preserving the system and not its disruption” is consistent. In response, it can be said that, at the beginning of the movement, the leadership was committed to adherence to the aforementioned rule and by accepting the primacy and rule of its provisions over other religious duties, in a way that would not entail disruption to people’s livelihoods, but the widespread corruption of the royal government was such that it was made clear that the saint was not at all satisfied with it, and that the rule would be eliminated. It was people’s livelihoods that, in turn, called for a correction to keep the social order from collapsing.