تبیین مفهوم راهبردی نظریه نظام انقلابی در جمهوری اسلامی ایران

مفهوم نظام انقلابی نقطه عطفی ماندگار و نوآورانه در گفتمان انقلاب اسلامی به‌ منظور تحکیم و بالندگی سیاست‌‌ها و نظامات در پیش برندگی آن به‌شمار می‌‌آید. در چرخه حیات انقلاب‌‌ها، عامل اینرسی و افول نظام‌های سیاسی، کم‌‌رنگ شدن آرمان‌‌ها، ارزش‌‌های بنیادین و کارکردی، نوعی بازگشت به قبلِ ناشی از تغییر ماهیت انقلابی‌گری کارگزاران و تسلیم‌‌پذیری در مواجه با فشار عوامل محیطی را در پی دارد که با فقدان عنصر تفکر راهبردی و رهبری بصیر و تحول‌‌آفرین، درگذر زمان به ‌صورت تدریجی این تغییر هویتی و استحاله‌‌ای اتفاق می‌‌افتد. هدف اصلی در این مقاله تبیین ابعاد معنایی «نظام انقلابی»، به‌‌ویژه کارکرد بازدارنده و ضد ترمیدوری آن در مواجه با نظریه‌‌های رقیب است. این تحقیق از نوع کیفی نظریه داده بنیاد و با ماهیت اکتشافی – بنیادی است.گردآوری داده‌‌ها با ابزار مصاحبه‌‌های عمیق و تشکیل گروه‌های کانونی با خبرگان انجام گردید و درنهایت داده‌ها به کمک راهبرد نظریه داده بنیاد و با رویکرد ساخت‌گرا، کدگذاری و تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج حاکی است مبانی فلسفی و مولفه‌‌های پایه نظریه نظام انقلابی جمهوری اسلامی ایران با سایر نظامهای سیاسی دنیا تفاوت بنیادین دارد؛

Elucidating the Strategic Concept of Revolutionary System Theory in the Islamic Republic of Iran

The concept of the revolutionary system is a lasting and innovative turning point in the discourse of the Islamic Revolution in order to consolidate and develop its policies and systems. In the life cycle of revolutions, the factors of inertia and decline of political systems are included: the diminishing of ideals, fundamental and functional values; a kind of return to the former caused by the change in the revolutionary nature of agents; and their submission to confrontation and the pressure of environmental factors which compound by the gradual shift in identity and transformational change over time, because  of lack of an element of thoughtful and transformative strategic thinking and leadership. The main purpose of this article is to explain the semantic dimensions of the revolutionary system, in particular its deterrent and anti