جستاری در چرایی چرخش سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از انقلابی‌گری به محافظه‌کاری

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری حسن روحانی در مقایسه با دوره ریاست احمدی‌نژاد دچار تغییرات اساسی شد. غلبه گرایش‌های عملگرایانه و محافظه­کارانه بر گرایش‌های آرمانگرایانه و انقلابی را باید اصلی‌ترین نمود این تغییر به شمار آورد. از آنجائی‌که این تغییر رویکرد در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پدیده جدیدی نیست، بررسی این موضوع آثار مهمی بر درک و فهم بهتر سیاست خارجی ایران می‌گذارد. بر همین اساس بررسی چرایی این مسئله هدف اصلی این مقاله است.بر اساس ادعای این مقاله، این تغییر اساسی در حوزه سیاست خارجی بیش از هر چیز به تغییر در تعریف مفهوم منافع ملی باز می‌گردد. تغییر و تحول این مفهوم به عنوان جوهر اصلی سیاست خارجی زمینه‌ساز تغییر در اولویت‌ها، جهت‌گیری‌ها و راهبردهای یک کشور در تعامل با محیط خارجی است. در اینجا تلاش شده است تا با در نظر داشتن سه مفهوم تغییر نخبگان، نوع برداشت از هویت ملی و تحولات ساختاری، چراییدرک متفاوت از منافع ملی در دوره‌ای خاص از سیاست خارجی ج. ا. ایران را مورد واکاوی قرار دهیم. بنابراین شناخت نوع اثرگذاری مفاهیم سه‌گانه بر منافع ملی یک کشور به عنوان چارچوب مفهومی و بررسی نوع اثرگذاری آن بر تکوین سیاست خارجی دولت های احمدی نژاد و روحانی بخش‌های اصلی این مقاله را تشکیل داده است.

Comparative Review of the Constitutions of 1906 and Islamic Republic; the Possibility or Impossibility of Review some of the Principles of the Constitution Adopted in 1989

The present article describes the evolution of the constitution in Iran; seeking to answer this question, what was the principle of revising the constitution of 1906 and is the constitution of Islamic Republic? And if we want to review the possibility of revising some of the current constitutional principles (approved in 1989), what would be a significant difference to this possibility or impossibility of reviewing? The findings of the research indicate that in the Constitution of 1906, due to the prevention of the return of tyranny and in the constitution (approved in 1979) of the Islamic Republic, due to the initial conditions of the revolution and the protection of the constitution against the postrevolutionary political storms, Revision of any of the above fundamental laws is not considered. However, the Constitution of 1906 was reviewed several times by various interpretations. However, in the Islamic Republic of Iran, after the constitutional amendments in 1989, the review principle (art. 177) has been incorporated into constitutional provisions, along with some other changes. It also seems that in the review of the constitution of 1989 it is possible to refrain from or refuse to review some of the issues of disagreement, such as the presidential or parliamentary system, the Expediency Council, the city councils, the presidential conditions, and so on. To answer the paper’s question, the comparativeanalytical method and the library study technique were used