بررسی تطبیقی بازنگری در قانون اساسی مشروطیت و جمهوری اسلامی؛ امکان یا امتناع بازنگری در برخی از اصول قانون اساسی مصوب 1368
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مجیدی محمدرضا ,بلباسی میثم
|
|
منبع
|
پژوهش هاي انقلاب اسلامي - 1397 - دوره : 7 - شماره : 27 - صفحه:201 -223
|
|
|
|
|
چکیده
|
نوشتار حاضر با تشریح سیر تطور قانون اساسی در ایران؛ به دنبال پاسخ به این سوال است که اصل بازنگری در قانون اساسی مشروطیت و جمهوری اسلامی به چه شکلی بوده است؟ و اینکه اگر بخواهیم درباره بازنگری در برخی از اصول قانون اساسی فعلی (مصوب 1368) جمهوری اسلامی ایران امکان سنجی کنیم، این امکان یا امتناع بازنگری شامل چه موارد اختلافی مهمی خواهد شد؟ یافته های پژوهش، حاکی از آن است که در قانون اساسی مشروطه به دلیل جلوگیری از بازگشت استبداد و در قانون اساسی (مصوب 1358) جمهوری اسلامی به دلیل فضا و شرایط ابتدای انقلاب و حفاظت از قانون اساسی در مقابل طوفان های سیاسی پس از انقلاب، عمداً اصل بازنگری در هیچ کدام از قانون های اساسی مذکور در نظر گرفته نشده است. با این حال، قانون اساسی مشروطیت چندین بار و به واسطه تفاسیر مختلف مورد بازنگری قرار گرفت. اما در جمهوری اسلامی ایران، پس از اصلاحات قانون اساسی در سال 1368، اصل بازنگری (اصل 177) با شرایط، ضوابط و محدودیت های خاص خود به همراه برخی تغییرات دیگر در قانون اساسی جدید لحاظ گردیده است. همچنین به نظر می رسد در صورت بازنگری در قانون اساسی 1368 می توان از امکان یا امتناع بازنگری در برخی از مسائل اختلافی مانند نظام ریاستی یا پارلمانی، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شوراهای شهر و روستا، شرایط ریاست جمهوری و غیره ... نام برد. برای پاسخ به سوال مقاله از روش تطبیقی تحلیلی و تکنیک مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته می شود.
|
|
کلیدواژه
|
بازنگری، قانون اساسی، مشروطیت، جمهوری اسلامی، امکان و امتناع.
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, دانشکده حقوق و علوم سیاسی, گروه مطالعات منطقه ای, ایران, دانشگاه تهران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
belbasi.meisam@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|