انقلاب اسلامی ایران؛ انقلابی آزادی ‌خواهانه

در تلاش برای ارائه ‌ی تحلیل نوینی از انقلاب اسلامی، این سوال مطرح شده که «آیا انقلاب اسلامی را می ‌توان انقلابی آزادی ‌خواهانه دانست؟» فرض بر این است که انقلاب اسلامی، رستاخیز ملت ایران برای فراز کردن آرمان آزادی بوده و در آن، آزادی در هر دو وجه منفی و مثبتش تجلی یافته است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی– تحلیلی انجام شده و یافته‌ های آن نشان می‌ دهد که انقلاب اسلامی ایران به طور عمده در پاسخ به چهار مسئله‌ی اصلی (آزادی منفی)؛ استبداد داخلی، سلطه‌ ی خارجی، اقدامات اسلام ‌زدایانه ‌ی رژیم شاه و افول اقتصادی و تهدید معیشت مردم شکل گرفته و در مقابل، این انقلاب پاسخ مطلوب به این مسائل (آزادی مثبت) را در تاسیس و تحقق ارزش ‌هایی چون مردم ‌سالاری دینی، آزادی، تلاش برای حفظ استقلال و حاکمیت ملی و همچنین کارآمدی با تاکید بر عدالت و محرومیت‌ زدایی، مفصل ‌بندی کرده است.

Islamic Revolution of Iran; FreedomSeeking Revolution

In an effort to present a new analysis of the Islamic Revolution, the question ascends as to whether the Islamic Revolution can be considered a freedom or emancipationseeking revolution? It is assumed that the Islamic Revolution was the renaissance of the Iranian nation to raise the cause of freedom, and emancipation in both two positive and negative aspects has been expressed. The present research is carried out in a descriptiveanalytical manner and its findings show that the Islamic Revolution of Iran has mainly focused on four major issues (negative liberty); domestic tyranny, foreign dominance, antiIslam measures of the Shah’s regime and economic decline, and the threat to people’s livelihoods. On the contrary, this revolution has articulated the favorable response to these issues (positive liberty) by establishing and realizing values ​​such as religious democracy, freedom, efforts to preserve independence and national sovereignty, as well as efficiency with an emphasis on justice and deprivation.