تبیین جدید نظریه ولایت فقیه با رویکرد فقه سیاسی

در مورد ولایت فقیه در عصر غیبت از جهت نصب از سوی امام معصوم یا انتخاب از سوی مردم، دو دیدگاه مشهور مطرح است؛ غالب فقهاء دیدگاه نصب را مطرح کرده ‌اند، دیدگاه انتخاب نیز از سوی بعضی از فقهاء مطرح شده است. در این مقاله در صدد اثبات فرضیه سومی هستیم که هم نصب عام فقیه از سوی امام و هم انتخاب از سوی مردم را مبنا قرار داده است. این دیدگاه مشروعیت دوگانه الهی – مردمی را از منظر فقه سیاسی توضیح می‌ دهد، به‌ طوری که نصب فقیه عادل از سوی امام معصوم با بیان شرایط صلاحیت حاکم، بدون تعیین فرد خاص، صورت گرفته است و بعد دو مشروعیت، ناشی از اراده الهی بر حاکمت مردم بر سرنوشت خویش و مکلف ساختن آنان به انتخاب فقیهی عادل از میان فقهای دارای شرایط انتصاب از سوی امام معصوم و اعلام رضایت نسبت به حاکمیت او و نصرت او در استقرار و انجام وظایف حاکم است. اکنون سوال اساسی این تحقیق، این است که چگونه از نظر فقهی و مستندات کتاب و سنت مشروعیت الهی حاکم و مشروعیت مردمی قابل جمع است؟ دلایل آن چیست؟ با روش تحلیل محتوای کتاب و سنت و متون فقهی، با روش اجتهادی در صدد اثبات فرضیه بالا در چارچوب نظریه ولایت فقیه از منظر فقه سیاسی هستیم.