طنز کلامی در آثار نمایشی وودی آلن: رویکردی تحلیل گفتمانی

این مقاله کوششی برای شناخت طنز کلامی در آثار وودی آلن است. برای تحقق این هدف، گروهی از ابزارهای زبانی مانند پیش انگاری، استلزام، استنتاج و نیز بافت که سبب پیدایش طنز کلامی شده اند، بررسی و تحلیل می شود. پرسش های پژوهش عبارتند از: «کدام یک از فنون زبانی در شکل گیری طنز کلامی موثر بوده اند؟» و «طنز کلامی و کاربرد آن چگونه بوده است؟». وودی آلن کارگردان کمدی و طنزپرداز نام آشنای آمریکاست. طنز و بازیگوشی آلن آمیزه ای از نخبگی و معصومیت تجربی خاص خود اوست. آلن به شکلی خلاقانه، تخیل بصری اش را با بوطیقایی گویای دنیایی از واقعیت ها و معناهای ناشناخته درهم می آمیزد و عدم امنیت را به نمایش می گذارد و از آن استفاده می کند. این مقاله در چارچوبی زبان شناختی، به بررسی شیوه های شکل گیری طنز کلامی و انتقادی آلن می پردازد. پس از تعریف طنز کلامی و نظریه های سه گانه ی موجود، این مفهوم در حوزه ی معنی شناسی و کاربردشناسی بررسی شده است، و در نهایت، پس از تبیین چارچوب های نظری، نمایشنامه های از این آب ننوشید و جاده ی ریور ساید بررسی و تحلیل و الگوی غالب در خلق فضاهای طنز معرفی شده اند.