وضعیت واقعیت در گذر از سینمای آنالوگ به دیجیتال

چکیدهموضوع نسبت تصویر سینمایی و واقعیت همواره مورد توجه نظریه پردازان فیلم بوده، و از نحوه مواجهه باتکنولوژی سینما نشیت گرفته است. مناقشه اصلی نظریه پردازان واق عگرا و فر مگرا در دوران آنالوگ، بر سرپذیرفتن یا رد کردن نسبت سینما و واقعیت بوده است. ورود تکنولوژی دیجیتال به سینما بر اهمیت این امرافزود. در این مقاله کوشش می شود تا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و چارچوب نظری شک لگرفتهبر اساس مفهوم نشانه از دیدگاه پیرسی و پساساختارگرایی با تاکید بر نظریات ژان بودریار، به ارزیابیوضعیت واقعیت در گذر از سینمای آنالوگ به دیجیتال پرداخته شود. نتیجه این مقاله معلوم م یگرداند کهتکنولوژی سینما در دوران آنالوگ، نشانه های شمایلی نمایه ای تولید می کرده است؛ اما در دوران دیجیتال،تکنولوژی تصویرسازی فوتوریالیستی در مسیر تشابه با صورت ظاهری واقعیت، بر آن چیره شده است. ایننوع سینما در وجه تصویرساز یاش نشانه ای شمایلی نمادین اما بی مرجع را جایگزین واقعیت م یگرداند. ازسوی دیگر با استفاده از تکنولوژی تصویربرداری آسان دیجیتالی و همگانی سازی تولید و انتشار تصاویر وقابلیت تکثیر بی انتها در فضاهای مجازی، دال هایی تولید می شوند که تنها به یکدیگر ارجاع می دهند.