واکاوی رویکرد حالت ساز نورپردازی در مواجهه با سیر تحول مثبت و منفی شخصیت اصلی در فیلم‌های سینمایی مطالعه موردی: فیلم‌های حکم و پدرخوانده

مقاله‌ی حاضر به شناخت رویکرد حالت ساز نورپردازی در رویارویی با سیر تحول مثبت و منفی شخصیت اصلی پرداخته و باهدف اصلی شناخت شیوه‌ی دگرگونی کیفیت نورپردازی برای القای مسیر رو به صعود یا سقوط شخصیت اصلی؛ دو فیلم سینمایی «حکم» (1982) و «پدرخوانده» (1972) را مورد واکاوی قرار داده است. روش تحقیق از نوع کیفی- تحلیل داده‌های مشاهده‌ای است. تجزیه‌وتحلیل اطلاعات هر دو فیلم به شیوه‌ی موازی در دو مقوله انجام‌گرفته است؛ نخست با استفاده از نظریه‌ی تحول شخصیت جنی جارویس، گام‌های اصلی سیر تغییر شخصیت اصلی فیلم شناسایی شده و سپس نورپردازی از منظر کارکرد حالت‌ساز آن مورد واکاوی قرار گرفته است. با توجه ‌به بررسی انجام‌شده می‌توان گفت فیلم‌برداران به دنیای قبل و بعد از تغییر شخصیت اصلی توجه داشته‌اند و حالت‌های نورپردازی خود را به‌گونه‌ای تکوین کردند که دگرگونی که در طول روایت برای شخصیت عارض شده است، درون یک منظره‌ی بصری بهتر القا شود. در تحول مثبت، شخصیت بر نقصان درونی خود غلبه کرده و خاطرات تلخ و باور دروغ خود را کنار گذاشته و در انتهای روایت تکامل می‌یابد. ازاین‌رو، در طول فیلم، کیفیت نورپردازی برای شخصیت و محیط پیرامونش از نورِ نیمه‌سخت، قرارگیری نور اصلی در موقعیت‌های سایه‌ساز، شدت پایین روشنایی و فال - آف سریع (تضاد بالا) گذار کرده و با افزایش نرمی و شدت نور اصلی، استفاده از نور پرکننده و کاهش سایه‌ها و فال - آف آرام (تضاد کم)، به حالت متضاد خود دگرگون شده و بدین‌طریق القاکننده تغییروتحول مثبت شخصیت بوده است. اما در تحول منفی، شخصیت نمی‌تواند باور دروغ خود را کنار بگذارد. به همین جهت در طول روایت به‌جای آنکه از منظر اخلاقی رشد کند، دچار سقوط می‌شود. ازاین‌رو، حالتِ نورپردازی با جای‌گذاری نور اصلی در موقعیت‌های سایه‌ساز، کاهش درجه نرمیِ نورِ اصلی، استفاده نکردن از نورِ چشم، حذف نورِ پرکننده و فال - آف سریع (تضاد بالا)، سقوط شخصیت را القا کرده است.

exploring the mood- setting approach in dealing with positive and negative character arcs in movies : a case study of verdict and god father

this article examines the approach of lighting design in dealing with the positive and negative transformation of the main character. the main objective is to understand the way in which the quality of lighting design influences the portrayal of the main character's upward or downward trajectory. the films “verdict” (1982) and “godfather” (1972)  are analyzed to achieve this goal. the research method employed is qualitative-observational data analysis. the analysis of both films is conducted in parallel, first by identifying the main steps of the main character's transformation using jennie jarvis's theory of personality development, and then by examining the lighting design from the perspective of its mood-setting function. based on the conducted analysis, it can be said that the cinematographers have paid attention to the world before and after the main character's transformation and have crafted their lighting states in a way that enhances the transformation experienced by the character throughout the narrative within a visual landscape. in the positive transformation, the character overcomes their inner flaws, leaves behind bitter memories and false beliefs, and evolves by the end of the story. therefore, throughout the film, the lighting quality for the character and the surrounding environment transitions from semi-hard light, positioning the key light in shadowed positions, low light intensity, and fast fall-off (high contrast), to increasing softness and intensity of the key light, using fill light, reducing shadows, and adopting slow fall-off (low contrast), thus inducing the positive transformation of the character. however, in the negative transformation, the character is unable to abandon their false beliefs. consequently, instead of moral growth throughout the narrative, they experience a downfall. therefore, the lighting state induces the character's downfall by placing the key light in shadowed positions, reducing the softness of the key light, not using eye light, eliminating fill light, and employing fast fall-off (high contrast).