گستردگی هم‌زمان زیست‌سیاست و گفتمان روان‌نژندی در فیلم جزیرۀ شاتر از منظر روانشناسی اجتماعی

جزیره‌ی شاتر فیلمی است که با به تصویر کشیدن جنایات جنگ جهانی دوم، بخشی از تاریخ معاصر غرب را از چشم‌انداز ضربه‌ای که بر روان انسان غربی وارد شده، به تصویر می‌کشد. در این فیلم، تدی دنیلز باید در هزارتوی فرایندهای روان‌پزشکی قرار گیرد تا ضربه‌ی روانی ناشی از حضور در اردوگاه‌های کشتارجمعی را هضم کند. آسایشگاهِ روانی و اردوگاه، به‌گونه‌ای پیوسته با انگاره‌ها و تصویرهای متعدد به یکدیگر پیوند می‌خورند. از نظر فوکو، شکل‌گیری آسایشگاه‌های روانی در دوران مدرن و سلطه‌ی روان‌درمانگری، نمونه‌ای از اِعمال قدرت بر انسان معاصر غربی است. فرایندی که در دو سطحِ روان‌کاوی و عمل جراحی بر روی مغز، لب‌برداری، انجام می‌گرفت. آگامبن نیز اردوگاه را الگویی می‌داند که بر اساس آن دولت‌های مدرن قدرت خود را بر انسان اعمال می‌کنند. از نظر او اردوگاه نتیجه‌ی قرار دادن انسان‌ها در شرایط استثناء و بهترین موقعیت برای تاثیر بر ماهیت زیست‌شناختی آن‌ها است. آگامبن معتقد است در این فرایند زیست‌سیاسی شکلی قناس از پیکرهایی ناانسانی شکل می‌گیرد. او وضعیت زیستی این پیکرهای قناس را «حیات برهنه» می‌نامد. جزیره‌ی شاتر به‌شکلی هم‌زمان فرورفتن پی‌درپی تصاویر و انگاره‌های مربوط به اردوگاه و آسایشگاه را نشان می‌دهد. هر دو این قلمروها در شکل‌دهی به هویت شخصیت اصلی فیلم، تدی، به‌عنوان انسان معاصر غربی نقش دارند. بنابراین، در این مقاله، نظریه‌های فوکو و آگامبن به‌طور هم‌زمان برای بررسی چگونگی شکل‌گیری «منِ» انسان غربی و زیست‌جهان او به‌کار گرفته می‌شوند. در این مقاله، بر مبنای الگوی قطب‌های استعاره و مجازِ یاکوبسن و لاج چگونگی درهم فرورفتن تصاویر اردوگاه و آسایشگاه بررسی می‌شود و از این گذر پیوند میان دیدگاه‌های فوکو، درباره‌ی شکل‌گیری پیکرهای رام، و دیدگاه‌های آگامبن، درباره‌ی حیات برهنه، در فیلم بررسی می‌شود.

the study of co-extensiveness of biopolitics and insanity discourse in shutter island from social psychology perspective

shutter island is a movie that depicts the atrocities of the second world war by the representation of the traumas inflicted on the modern man’s mind. in the movie teddy daniels is trapped in the labyrinth of psychiatry to recover from the trauma of his presence in concentration camps. therefore, in shutter island, concentration camp and psychiatric asylum are intertwined by different images. according to foucault, the formation of madhouses in modern society and the psychiatric authority on the patients is a means for insertion of modern power on man. he, indeed, believed that these power mechanisms were inserted in two levels. while the first level was psychiatric, the other method, lobotomy or brain surgery, was based on physiological alteration. furthermore, agamben introduced camp as a paradigm by which the western states insert their power on man. he considers camp as the consequence of putting men in state of exception and the best condition for touching their physiological entity. agamben believes that in this biopolitical procedure the deformed human bodies are made. he names this biological condition “bare life”. bare life is “a biological condition in which the human is not dead or alive, but living on the opaque inhuman boundary of life and death. in shutter island the intertwinement of the images related to camp and psychiatric asylum shows that these two areas play a major role on the formation of teddy’s identity as the contemporary man. therefore, in this article, foucault’s and agamben’s ideas about the modern man’s formation of lifeworld are utilized. in this article, the intertwinement of camp and asylum images is studied by jakobson’s and lodge’s ideas about the entanglement of the metaphoric and metonymic poles. accordingly, the interrelation of foucault’s ideas about the formation of docile bodies and agamben’s ideas about the infliction of “bare life” are used as the theoretical framework. this article clarifies that the process of formation of teddy daniel’s life is tantamount to the formation of bare life.