سفر قهرمان در دل تراژدی اپیک براساس تحلیل باله – نمایش تک پرده ای هفت گناه بزرگ خرده بورژواها اثر برتولت برشت

باله هفت گناه بزرگ خرده‌ بورژواها  اثر برتولت برشت در سال 1933 در پاریس نوشته شده است. این مقاله تئاتر روایی (اپیک) برشت را ازمنظر فلسفی، جامعه‌شناختی و تکنیک تئاتری بررسی می‌کند. باله‌ی « هفت گناه بزرگ خرده‌بورژواها» یک تئاتر روایی، حماسی، تراژیک و دیالکتیکی است و مشابهت‌ها و تضادهای آن را با مختصات تراژدی‌های کلاسیک یونان به‌ویژه کاتارسیس، تراژدی مدرن هگلی براساس هامارتیا و هم‌سُرایان، سوگنامه‌های آلمانی به روایت والتر بنیامین، دیالکتیک منفی مکتب فرانکفورت و دیالکتیک ساکن برشتی به‌روایت والتر بنیامین، افشای واقعیت انسانی در تراژدی به‌روایت لوکاچ و نوسان بین نهیلیسم و امید آلبرکامویی درخواهیم یافت. در لایه زیرین، یک سفر حماسی در جریان است که ازطریق نظریات یونگ و جوزف کمبل شناخته می‌شود و مراحل سه‌گانه‌ی سفر مقدس را بازخواهیم یافت و شالوده‌ی اجتماعی – اقتصادی باله براساس تقدس کار دنیوی در پروتستانیسم در جامعه سرمایه‌داری موردمطالعه قرار می‌دهیم و تکنیک‌های تئاتری برشت هم‌چون: فاصله‌گذاری، دیالکتیک اجرا، متن و بازیگر و ... در این باله را خواهیم شناخت.

hero’s journey into the epic tragedybased on the finale analysis - the show of the seven great sisters of the petty-bourgeois by bertolt brecht

“the seven deadly sins of the petty bourgeoisie” ballet is a narrative, epic, tragic and dialectical that uncovers the human reality in the apparently failed confrontation with the fate of the tragedy as reported by lukach. the important point in this ballet-theater is the unification of the two genres of epic and tragedy in one unique work. in the next section, ballet-theater is analyzed from benjamin viewpoint regarding the type of the dialectic in all three aspects of the work affected by frankfurt school and of negative dialectic type. at last, the social-economic foundation of ballet is studied based on sacredness of the mundane labor of the protestants in the capitalistic society, and we will show that this conception of labor has two different functions in the journey of the character (as the objective) and in the tragedy (as the fate) finally, we will actually get familiarized with the theatrical techniques of brecht, such as spacing, catharsis elimination, the conflict between the player and the role, posing, fade off of the action and theme, etc.), in this ballet-theater.