تاثیر آموزه‌های ماکیاولّی بر شکسپیر در ترسیم شخصیتِ شاه‌تَبارانِ نمایشنامۀ هملت

نیکولو ماکیاولّی سیاست‌مدار و ادیب قرن شانزدهم میلادی در رساله‌اش شهریار به تشریح انواع پادشاهی و چگونگی حفظ آن پرداخته و حاکم وقت، لورنزو دِ مِدیچی، را به پیروی از آموزه‌هایی دعوت کرده که ضامنِ بقای حکومتِ او بر می‌شمرده است. در مقدمۀ این پژوهش به نقش ماکیاولّی در گسترۀ ادبیات نمایشی و تئاتر دوران الیزابتی اشاره شده است. در فصل مطالعات نظری به اهمیت آراء ماکیاولّی در پهنۀ ادبیات دوران الیزابتی، مبانی نظری و تشریح اصطلاح‌های مهم در اندیشۀ سیاسی وی همچون virtu، fortuna، armi، militia پرداخته شده و سپس گفت‌وگوها، روابط، انگیزه‌ها و عملکردهای متقابل سه شخصیتِ شاه‌تبارِ این نمایشنامه (هملت، کلادیوس و فُرتینبراس که تَبارِ شاهی دارند، یعنی شاه یا شاهزاده اند) استخراج و با آموزه‌های ماکیاولّی در رسالۀ شهریار مقابله شده است. این پژوهش می‌کوشد پاسخی ارائه دهد برای تاثیرپذیری ویلیام شکسپیر در ترسیم این سه شخصیت نمایشی‌اش از آموزه‌های ماکیاولّی در رسالۀ شهریار، با تکیه بر اصطلاح‌های برشمرده در رسالۀ شهریار و ارائۀ مصادیق و مشابهت‌های آن در گفتار و کِردار سه شخصیت با تبارِ شاهی در نمایشنامۀ هملت.

Influence of Machiavellian Teachings on Shakespeare in Characterization of theRoyal Progeny Characters in Hamlet

The 16thcentury Italian composer, politician, Dramatist, and writer, Niccolo Machiavelli, elaborates on various types of kingdoms and means of guarding them in his famous treatise, The Prince. He provides the contemporary monarch, Lorenzo De’ Medici, with advice on how to conserve his power and sovereignty. The influence of Machiavelli on the literature, especially dramatic literature and theatrical performances of the Elizabethan Era is examined in the preface of the present article. The significance of Machiavelli’s opinions in the Elizabethan literature, theoretical foundations, and elaboration ofimportant concepts in his political reflections such as Virtu, Fortuna, Armi, and Militia are examined in the theoretical studies. Consequently, the dialogues, relations, motivations, and interactive functions of the three royalties of the play, i.e. Hamlet, Claudius, and Fortinbras, who are of the regal ancestry (they are king or princes) are extracted, compared and contrasted to those in the Prince. This comparative analysis supports the notion of identicality of the characters’ acts and Machiavelli’s teachings and advice. Relying on the abovementioned terms and concepts in the Prince, the present study attempts to provide further examples of similarities between the words and demeanor of the three royal characters in Hamlet and the aforesaid concepts, and thus to deliver a respond to the issue regarding William Shakespeare’s being influenced by Machiavelli’s The Prince in the characterization of the three regal figures.