بررسی داغ ننگ ایروینگ گافمن و داغ شرافت در نمایشنامه‌های منتخب درام معاصر ایران

«داغزنی» نگاه متفاوت جامعه به هویت‌های خدشه‌دار است. هویت‌هایی که بین آنچه خود را با آن تعریف می‌کنند(هویت بالقوه) و آنچه در تعامل با دیگر افراد شناخته می‌شوند(هویت بالفعل) تفاوت هست. در برابر این نگاه اجتماعی متفاوت ، افراد داغ‌خورده سعی می‌کنند با اغماض موقعیت خویش و از طریق نمایش‌دادن هویت و ویژگی‌های رفتاری جدید مقاومت کنند. از میان انواع داغ‌زنی می‌توان به نگاه فرودستانۀ جنسیتی اشاره کرد که نمونه‌های آن در نمایشنامه‌های معاصر ایران پررنگ است. مقالۀ حاضر با انتخاب هدفمند برخی نمایشنامه‌های معاصر ایران به بررسی جامعه‌شناسی جنسیت با استفاده از نظریۀ داغ ننگ گافمن پرداخته است. در این مقاله با درنظرگرفتن داغ ننگ به عنوان هامارتیای شخصیت نمایش، سعی می‌شود انواع داغ ننگ در چهره‌های زن و مرد در نمایشنامه‌های معاصر ایران مقایسه و دسته‌بندی شود. در ادامه به بحران هویت و شیوه‌های پنهان‌سازی داغ ننگ در این چهره‌ها اشاره‌ می‌شود که در میان زنان شامل کنش‌های رفتاری مطیعانه، ازخودبیگانگی هویت فردی و پذیرش هویت دیگری (همسر یا پدر) است، درحالی‌که پنهانسازی در مردان خود را در سازماندهی به موقعیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد؛ یعنی به گونه‌ای که موقعیت اجتماعی مردان را در رابطه با دیگران به گونه‌ای عاری از هرگونه نقص نشان می‌دهد تا به تعبیری در پی بازسازی هویت و اعتبار خود بر آیند. علت داغ ننگ در چهره‌های مرد، بیشتر در ارتباط با محیط‌های بیرونی(فرهنگ، اقتصاد و سیاست) و غالباً در تعامل با همتایان خود (مردها) است درحالی‌که که داغ ننگ در زنان بیشتر به لحاظ کیفیت فیزیولوژیکی و روابط زناشویی است و در تعامل با جنس مخالف خود را نشان می‌دهد. حذف، پس‌زدن، عدم‌ پذیرش، نادیده‌گرفتن حریم و سلبِ موقعیت‌های ابراز وجود همان‌طور که در مقاله نشان داده شده، از شیوه‌های رایج برخورد با داغ‌خوردگان در نمایشنامه‌های مورد بررسی است.

Survey of Stigma (Erving Goffman), Pride Mark in Selected Iranian Contemporary Drama

Stigma refers to the different view of society to t marred identities. In such cases there is a difference between the potential identity and the actual identity. Those carrying a stigma try to resist public view about themselves by ignoring their position and showing new identities and behavioral characteristics. Social stigma creates unhappiness for a labelled person or community on social grounds that tries to distinguish them, from other portions of society. Stigma then can be attached to a person, by the greater society, who differs from their cultural norms. Social stigma can result from mental disorder, physical disabilities, diseases, illegitimacy, sexuality, beliefs, principles, religion, beauty, gender identity, parenthood, education, race, ethnicity, power, reputation, wealth, occupation, class, affiliation, brainpower or criminality. Attributes associated with social stigma often vary in different societies depending on the geopolitical and corresponding sociopolitical contexts. According to Erving Goffman, there are three forms of social stigma: Obvious deformations (such as wounds), corporal signs or physical and social disability. Variation in personal traits stigmatized in this way, including falling in a school exam, working a low wage job, single parenthood, economic failure, unemployment, welfare dependency, infidelity, mental disorder, drug addiction, and wrong background. Tribal stigmas are behaviors of a tribal group, ethnic, nationality, or religion that is believed to be a deviation from the general normative civilization. Gender is a more outstanding ground in Iranian contemporary drama than other types of stigma. This paper is a gender sociological review over the selected Iranian drama by using Erving Goffman Theory of Stigma. This paper considers stigma as Hamartia and then compares and categorizes different types of stigma between men and women in selected Iranian Drama by exploring the power of labeling in sexual relationships. Then, identity crisis and different ways of hiding stigma are explored: Including abiding behavior, alienation and passive manner toward others (spouse or father) among women; while men try to rebuild their identity and regain their credit. Stigmarelated factors in men are more in connection with the external environment (culture, economics, and politics) and are often in interaction with their counterparts (men), while women are more stigmatized by physiological and marital relations or in interaction with the opposite sex. Omission, eject denial; ignoring privacy are the most common ways of dealing with stigmatized characters. Ultimately, stigma is about public control. A consequence of this is that stigma is necessarily a social happening. Without a society, one cannot have a stigma. What this article has added to Goffman’s Theory of Stigma is what we have called Pride Mark. To have a stigma, one must have a stigmatizer and someone who is stigmatized. In Pride Mark, one who has stigmatized is noble, enlighten, intellectual man, a person who is marginalized by society because of his superiority in knowledge.