موانعِ ارزیابی و ارزش‌گذاری اجرای موسیقی

اجرای صحیح و آگاهانه، آنگونه که از سوی جامعۀ موسیقی درخواست می‌شود، همواره یکی از دغدغه‌های نوازندگان در حال تحصیل علمی این رشته بوده است. در راستای تحقق این امر ارزیابی و ارزش‌گذاری اجراهای موسیقی توسط اساتید شاید یکی از مهم‌ترین ابزار آموزشیِ دانشگاهی برای تمیزدادن اجرای صحیح و ناصحیح در جهت الگوبرداری و آموزش نوازندگان است؛ اما آیا ارزیابی کمّی موسیقی و متعاقب آن نمره‌دهی به اجرای موسیقی ممکن است؟ اگر ممکن است بر اساس کدام معیار؟ نحوۀ ساخت موسیقی، تبدیل آن به متن، یا به‌طور عمومی همان نت‌نوشت و بازخوانی و اجرای آن، وابسته به عواملی است که با معیارهای سنجش دقیق با رویکرد علمی  دانشگاهیِ حال حاضر کمتر مطابقت دارد. همچنین علاوه بر اثر موسیقی که همانند موجودی زنده دارای ثابت‌ها و متغیرهایی است، در سوی دیگر این مسئله نوازنده، آهنگساز و مخاطب قرار دارند که آ نها نیز دارای پیچیدگی‌هایی ذهنی و جسمی هستند که در افراد و در شرایط گوناگون به درجات متفاوت در ارزش‌گذاری اجرای موسیقی موثر هستند. پس از بررسی مسائلی پیرامون کرانه‌های اثر هنری، آگاهی و اختیارات مخاطب و اجر اکنندۀ موسیقی در مورد اثر و استدلال در مورد امکان ارزیابی دقیق آثار و اجراهای موسیقی از روی نت‌نوشت، دیدگاهی متفاوت نمایان می‌شود که راه‌حل‌هایی جدید برای ارزیابی اجرای موسیقی می‌طلبد.