زبان جنسیتی و نقش آن در خلق کنش و شخصیت در درام‌های رادیویی

در نمایش رادیویی عناصر صوتی و زبان جایگاه با اهمیتی دارد. چنانچه ظاهراً آنچه برای شنونده، بازنمایی از «جنسیت » دارد، تنها صدای بازیگر است. این ظرفیت سبب می‌شود حتی بازیگر بتواند، با تغییر صدا، به جای شخصیت‌های مخالف با جنس خود بازی کند. اما با این حال در شناخت «جنسیت » تنها همه‌چیز به صدای بازیگر محدود نمی‌شود. کلام و احساس بازیگر هم می‌تواند جلوه‌ای از «جنسیت » او باشد. «زبان جنسیتی »، زبان زنان و مردان یک جامعه، تحت تاثیر فرهنگ و هنجارهای آن است. در این پژوهش تلاش شده تا بعد از بیان ویژگی‌های «زبان جنسیتی »، ابعاد استفاده از آن در درا م‌های رادیویی بررسی شود تا تاثیر این زبان در خلق «کنش » و «شخصیت‌پردازی » یک اثر دراماتیک مشخص شود. با توجه به مبانی نظری تحقیق (الگوی جنسیت) و بعد از تحلیل محتوای کیفی ده نمایش پخش شده از شبکۀ رادیویی جوان در دهۀ هشتاد، مشخص شد که استفاده از «زبان جنسیتی» به خلق «شخصیت » می‌انجامد. زبان جنسیتی دو نیروی برابر و متضاد کلامی خلق می‌کند که باعث پرورش شخصیت ها و بروز کنش در آن ها می‌شود.